Korte Verhalen

Ze waren al even verliefd die twee.

Featured Image

Ze waren al even verliefd die twee.

Sulamith Wulfing
Greta van boer Jonker en Harm zoon van boer Jansen. Ze zaten ooit samen op school. En speelden na schooltijd en daar kwam het van.
Hun jarenlange vriendschap, puur en onschuldig, werd vanzelf schuldiger in dat donkere bos waar ze een hut hadden gebouwd.
Waar Greta uitgleed over een vochtige bemoste boomstronk en Harm al languit op een zelfgemaakt bed van mos op de grond lag en hij de jongedame inmiddels opving met zijn sterke jonge boeren zonen armen.
Daar lag ze, zijn kittige blonde deern tegen zijn borst aan. Een borst die zonder shirt haren had die zijn weerga niet kende.
Harm schaamde zich er wel eens voor, want hij leek wel een wolf.
Maar de inmiddels giechelende Greta streelde over zijn borst en stak zo haar blote zachte handen onder zijn shirt.
”Oh”, kirde ze uit. Wist zij veel, maar dat vond ze wel opwindend. Ook al begreep zij niet waarom. Maar een harig man zou vast betekenen dat hij sterk was en voor haar zou kunnen zorgen, ook al denken de genen niet zo bewust na, nemen wij aan.
Anyways, Harm had ook al flink lange tijd enige nieuwsgierigheid naar de vrouwelijke lichaamsdelen, dus zodoende verdwaalden ook zijn handen in haar veel te strakke jeans.
Warme zachte zompige billen, zo voelde dat dus aan. Nu dat wist Harm dan ook weer.
Al doende raakten zij elkaar overal aan, waar ze niet over hadden kunnen dromen, want de natuur op het platte land gaf wel een idee maar, het fijne ervan wisten zij niet.
Inmiddels bevonden de handen van Harm zich voor de vrouwelijke grot en daar wilde hij zeker wel meer over weten, dat mysterie was hem een groots raadsel nml.
Met zijn boerenverstand graaide hij daar wat in het rond en te horen aan Greta’s gekreun vond ze het nog fijn ook.
Nu dat was mooi meegenomen.
Onderhand maalde hij wat rond in de vochtige honingpot en zodoende belanden ook haar malse jonge boerinnenhanden om zijn zijdeachtige stijve geslachtsdeel.
Dit ging wel goed komen immers!
Ze waren nog niet zo oud in die dagen, maar waren al ver gekomen inmiddels.
Dus toen beiden de 18 jaren aantikten, wilden ze dan toch al trouwen. Waarom nog wachten? Als het niet hoefde, nee, zij kozen voor elkaar.
Nu de ouders vonden het wel prima.
Kalverliefde, nee, dat was dit zeker niet en zodoende waren zij al jong getrouwd.
Ze waren verzot op elkaar en visite was niet erg welkom, want waren ze niet hier, dan wel daar, en was het niet de hooizolder, dan wel de bezemkast, maar van bil gaan was voor beiden, alsof ze jaren in moesten halen.
Niemand snapte die bezetenheid die beiden voor elkaar hadden.
Ze lachten er maar wat om, want dat zou dan wel overgaan ooit, zoals normaal was immers?
Maar niks hoor, tien jaar later waren ze nog wild as ever en van enige pauzes was geen sprake.
Dat moest wel echte liefde zijn.
Kinderen wilden ze nog niet, zeiden beiden overtuigd, want dat zou hun liefde voor elkaar in de weg staan immers! Nee, geen denken aan zelfs.
Ze hielden beiden nogal van brommers kiek’n en hadden er dan uiteindelijk beiden één gekocht. Zo sjeesden ze beiden vaak gezamenlijk langs heg en steg en struukduuk’n was heel normaal voor dit zwaar verliefde stel.
Ze waren zeer gewaagd aan elkaar die twee, en qua lusten kon niemand hen evenaren.
Maar op een dag reden zij oerendhard, maar plots kwam er een koe op de weg.
Harm kwam zwaar ten val.
28 jaar en dat was dus blijkbaar al het einde.
Snikkend lag Greta naast Harm op de grond, ze hield zijn bloedende hand in de hare.
Nee!!!!!!!! Harm ga niet heen, zonder jou kan ik niet verder… snikkend boog zij haar blonde hoofdje.
Harm keek naar zijn innig geliefde Greta, zijn ogen waren vochtig van de pijn en de liefde.
Zijn grote liefde, die hij dus zou gaan verlaten hier op deze verlaten zandweg.
De koe loeide nogal luidruchtig van de pijn en Greta verkocht het dier een flinke schop.
Nu ophouden ja! Riep ze boos en half huilend uit.
Mijn laatste seconden met mijn Harm verpesten hé! En weer kreeg het arme dier een trap.
Harm kneep later in Greta’s hand. Liefste,… ik denk dat het licht uitgaat schat!
Nee Harm! NEEEEEEEEEEEEEEEEEEE! Kreet Greta uit.
De hand van Harm valt slap in de hare en hij sluit zijn ogen.
Oh dit ging haar niet overkomen zeg.
Samen uit, samen thuis!
Greta kijkt nog met betraande ogen neer op haar innig geliefde man en start de brommer.
Met een gloedvolle blik rijdt ze af op een dikke eikenboom.
Eenzelfde eikenboom waar zij elkaar voor het eerst betast hadden! Met een flinke klap rijdt Greta tegen de boom aan en komt ten val.

Lees dit ook eens:  Inmiddels in Duckstad:

Niemand begreep later het ongeval dat beiden was overkomen.
De begrafenis was er één vol ongeloof, twee zulke intens verliefde mensen die beiden op dezelfde dag het leven lieten.
Hoe kon zoiets toch?
Wat een verdriet immers.
Sommigen hadden een vermoeden, mensen die zelf de liefde gesmaakt hadden in het leven, maar toch twijfelden aan hun gedachten, het zal toch niet dat zij?
Vast wel, of toch niet.
Maar de liefde is sterk en kruipt waar het moet gaan immers.

Laat meer zien

Gerelateerde verhalen

Bekijk ook
Close
Back to top button
Close

Een Adblocker gedecteerd

Je gebruikt een adblocker, zet deze uit om de hosting van de website te ondersteunen