Het transfestival

De zon scheen fel uit de helderblauwe hemel. Echt een dag om te genieten van het trance festival.
Noor wist dat ze er alles uit moest halen dit weekend. Samen met wat vriendinnen had ze kaartjes weten te bemachtigen. De voorpret was intens leuk geweest: kleding uitzoeken, gekke zonnebrillen uitproberen in de winkel, make-up en hun kapsels. Al met al uren voorpret en nu het feestje zelf.

Noor droeg Dr. Martens onder een kort zwart rokje, met evenzo een zwarte visgraatpanty, met daarbovenop een wit strak shirtje met geblokte bretels. Haar lange zwarte haar droeg ze in twee vlechten vastgezet met knalroze elastiekjes van bont. Noor voelde zich als een vis in het water en al dansend ging ze met haar vriendinnen het veld over. Chantal had de pilletjes meegenomen en elk van hen had al een portie gehad.

De muziek was waanzinnig gaaf. Het weer evenzo, de sfeer was fantastisch. “Even wat te drinken halen,” zei Noor, ze kreeg toch wel een droge keel inmiddels. Bij een foodcar bestelde ze drinkwaar en ze wilde omkeren met haar tray bekertjes toen iemand tegen haar aanbotste.

“Oeh, sorry,” zei de jongeman die tegen haar aan was gebotst.
“Gelukkig heb ik nog niets gemorst,” zei Noor opgelucht.

De jongeman was een knappe jongeman en hij beviel Noor wel zo op het eerste gezicht. Maar in het feestgedruis was ze hem al snel weer vergeten. Dansen wilde ze, en dansen ging ze! Samen met haar vriendinnen dansten ze urenlang op de muziek. Ze haalden wat te eten en gingen nog even rusten in hun tenten op het terrein.

Noor deed een hazenslaapje tot ze weer teruggingen naar het festival. Nog wat pilletjes, drankjes, en dansjes, lachen, gek doen, speels zijn, schreeuwen, opgetild worden op onbekende schouders, vreemde handen op haar benen, lichten, aan en uit, lachende mensen, dansende mensen, de muziek… het was waanzinnig gaaf. Noor genoot. Urenlang, samen met elkaar.

In het donker vond Noor later haar weg in de bosjes. De wc’s waren allemaal bezet en ze moest nu eenmaal zo nodig. Dan maar in de struiken hoor. Ze was behoorlijk onder invloed van de pilletjes van Chantal, dat moest ze toch eens zeggen dat ze dit keer wel heel zwaar waren. Noor hield zich stevig vast aan wat takken van een struik. Bijna viel ze om. Uiteindelijk trok ze haar rokje en slipje weer omhoog en kon ze gaan staan. Gelukt, hé hé!

Door de struiken weer terug naar het terrein, het viel nog niet mee zo in het donker. En bijna was ze er, toen ze toch struikelde over de onhandige Dr. Martens en ze bijna op het grindpad viel. Ze gaf een gilletje, maar twee armen vingen haar op.

“Zo schoonheid, waar kom jij zo vandaan?” vroeg de knappe jongeman van die middag, hij was het namelijk. Noor giechelde wat, “Ik moest even eh, wat zoeken.”
“Hm, wat dan? Een knappe prins zeker?”
“Dat ben jij toch al,” zei ze uitdagend.

Hij lachte mooie regelmatige witte tanden bloot in het flikkerende licht van de muziek. Noor lachte hem toe. Hij trok haar tegen zich aan en zij liet zich gaan. Wat kon haar dat toch schelen, dit was haar weekend, en ze had er goed voor gespaard. Ze mocht ook wel een verzetje. Hij zoende haar zacht en zij zoende hem terug. Zo half in het donker en op de achtergrond de lichten van het trance festival, de geweldige akoestiek van de muziek. Alles leek wel een soort droom te zijn.

Ze sloeg haar armen om zijn nek en hij tilde haar op, en duwde haar tegen een dichtbijzijnde boom in de bosjes. Koortsachtig trok hij aan haar shirtje, en ontblote haar borsten. Zij trok aan zijn shirt, dat hij uittrok over zijn hoofd. Zijn lippen trokken een spoor over haar borsten van intense tintelingen van genot. Ze kuste zijn hals en hij prutste aan het rokje en panty. Uiteindelijk trok de panty stuk en de rok hing rond haar middel. Wat kon haar dat schelen? Niets, helemaal niets, alleen dit heerlijke dit… Oh ja dit… dit was het… oh oooh ja… verzuchtte Noor.

Hij kuste haar naderhand nog wat op haar lippen en streelde haar losgetrokken vlecht recht. “Noor was het toch?” vroeg hij opeens. Hoe wist hij haar naam? Ze wist toch zeker dat ze het niet had gezegd.
“Ja… aaah?” zei ze aarzelend.
“Ik zat bij je in de klas vroeger, weet je dat niet meer?” Versuft keek Noor hem aan.
“Neehee dat weet ik niet meer…?” “Niet… ik zat naast je, we waren bevriend zelfs.”
“Echt niet!” zei Noor verbaasd. “Hoe dan dat zou ik toch wel weten?”
“Wat was dan je naam?” “Mandy, je klasgenootje.”

Het leek of het podium naar beneden stortte, een gedonder en geraas klonk plots in haar oren. “Hoe bedoel je?” zei ze nog zwakjes.
“Ik was Mandy, nu ben ik Andy… ik dacht dat je mij wel herkende vanmiddag?”
“Nee, hoe dan? Je ziet er helemaal niet uit als een Mandy namelijk.” Noor voelde een lachkick opkomen, oh mijn god dit overkwam haar toch niet? “Je maakt een grap! Toch?”
“Ehm nee niet echt,” schuldbewust keek hij haar aan. “Andy is nu mijn naam. Ik dacht echt dat je het wist?”
“Nee echt niet,” Noor was sprakeloos. Dit was niet waar, dit was een hele slechte grap allemaal.

Ze stonden op het grindpad en de mensen liepen af en aan als in slow motion, zo leek het wel. Noor wilde gaan gillen. Had zij net seks gehad met een omgebouwde? Haar klasgenootje van vroeger die naast haar zat bij Engels en Nederlands? Mandy!? Wat had zij dan net gevoeld tijdens de seks, was dat een echte penis geweest?

“Oh mijn god,” riep ze uit.
“De seks was toch goed,” zei Andy.
“Ja hoor,” stamelde Noor verbeten.

En plots leek het alsof haar hele maag naar buiten wilde keren, gewoon haar maag legen op dat grindpad voor haar. En het deed het ook. Noor liet zich op haar knieën vallen, de mensen liepen rondom haar heen en weer en zij zat daar, met wat braaksel in haar vlechten, met kapotte panty’s en Andy was nergens nog te bekennen.

Noor begon te lachen en te huilen tegelijk. Zo vonden haar vriendinnen haar even later, en Noor wilde naar huis. Gewoon naar huis. Chantal propte haar vol met nog wat pilletjes en zei dat ze alles gewoon moest vergeten! Dat het niet waar was geweest. Dat ze het niet moest geloven. Maar het bleef een nare smaak houden dat hele weekend lang. Die Mandy…

© Angel-Wings