Alfabet der Internet

A
De A is van Avatar
Die je gebruikt in een profiel

B
De B is voor Back up
Die maak je al snel

C
De C is van een harde schijf
Voor Windows misschien

De D is voor Dummy
Die van een pc niets begrijpt

E
De E is van Educatie
Dat vind je online

F
De F is van Footer
Onderin een page

G
De G is van Goddelijk
Anoniem is dan het best

H
De H is van Header
Die vind je bovenaan

I
De I is van Inbox
Voor fanmmail misschien

De J is van Joomla
Vast wel eens van gehoord

K
De K is van Kopen
Ook dat kan online

L
De L is van Liegen
Dat doen velen online

M
De M is van Moodle
Daar leer je wat van

N
De N is van Nickname
Dus verzin er één

O
De O is van Opslaan
Alles wat je mooi vindt

P
De P is van Plaatjes
Online zijn er zat

Q
De Q is van Quick Time
Bekijk hiermee je films

R
De R is van Raden
Wie is die andere online

S
De S is van Spelletjes
Spelen op je pc

T
De T is van Toeval
Dat vind je soms niet

U
De U is van Uitloggen
Het is tijd om te gaan

V
De V is van Virusscannen
Dat is wel verplicht

W
De W is van Www
Zo kom je online

X
De X is van websites
Stiekem bezocht

Z
De Z is van Zoeken
Zo kom je er wel

©AngelWings

In het land der kabels, en providers, hoe was het toch mogelijk?

Toch was het zo. Ze kwamen elkaar zelfs tegen op sites waarvan ze niet eens wisten dat de ander daar ook vertoefde.

Het bloed kruipt waar het gaan moet en dat bloed begon wat te koken.

Bij beiden natuurlijk.

Het toeval zelfs!

Nee ze moesten elkaar eens ontmoeten, want zo toevallig kon dat contact niet zijn immers?

Ze spraken af op perron 16.

Zomaar uit het bolle verstand, alles op nul.

Moet kunnen immers.

Eindelijk zouden zij elkaar zien en ontmoeten en ook aanvoelen als ze dit online konden aanvoelen moest dit in het echt toch nog sterker zijn?

Ze waren het alweer roerend met elkaar eens.

Het ging goed komen allemaal.

Een echt oudbollig blind date.

Beiden liepen zich suf op het perron maar zagen het niet.

Ze liepen langs elkaar heen maar voelden niks.

Beiden zegen gelijktijdig neder op een perron bankje en toch?

Het kwam elkaar niet tegen.

Na uren wachten besloten beiden gelijktijdig om maar te vertrekken.

Dit werd niks.

Beiden dachten er hetzelfde over ze waren in het ootje genomen nml.

Beiden vertrokken vol wantrouwen van dat perron.

Nooit hebben zij nog geweten dat ze bijna naast elkaar zaten op dat perron 16.

Dat ze beiden zo blind waren qua zien, terwijl dat gevoel zoveel vertelde..maar ze liepen langs elkaar heen.

Twee soulmates.

Ze zagen het niet met hun ogen terwijl hun ziel hun had verraden in al die kabels..en providers.

Maar wie wilde hen dit duidelijk maken als het niet voorbestemd was?

De engelen konden niet spreken op het aardse vlak.

Zo verloren ze elkaar uit het oog jarenlang, en toch..

Op allerlei websites kwamen ze elkaar weer tegen onwetend inmiddels want dat contact ooit was vergeten, diep verstopt.

Weggewist…uit het bestaan, de nonsens.

De Kul.

Nee beiden wilden er niet meer aan denken.

Nooit meer. De blamage op dat perron 16.

Jaren later kwamen ze elkaar uiteindelijk tegen op een festival voor kunst.

Nooit hebben ze geweten van die datum op perron 16, dat ze toen bijna elkaar hadden kunnen ontmoeten.

Ze wisten het beiden niet en toch zeiden ze het ook niet..

AngelWings

Het was best een aardige jongen hoor die van Jo op de hoek, hij haalde wel altijd kattekwaad uit, maar ach deden alle jongens dat niet?
Joris was zijn naam, hij was net vijftien geworden en wist al hoe hij aan zijn centen kwam. Hij had de mooiste spullen, een playstation 3, een i-pad, en een iphone, waar hij flink mee stond te pronken bij zijn straatvrienden. Vol jaloezie keken ze naar al zijn moderne gadgets, terwijl hij zijn vette zwarte haarlok over zijn voorhoofd liet glijden, om de meisjes te imponeren. Hij was er vroeg bij zeg maar, keken ze hem vol afgunst aan.
Op een dag waagde een vriend het dan toch te vragen.’’ Heey dude, hoe kom je toch aan al dat geld’’?

Oh zei Joris:’’Dat is mijn geheim’’, en hij gaf zijn vriend een vette knipoog.
Een tijdlang deed de vriend er het zwijgen toe maar op den duur kon hij het toch niet laten, want hij wilde ook zulke mooie spullen en die nieuwe Xbox dat was het toch wel helemaal.
Dus nogmaals vroeg hij aan zijn vriend Joris hoe hij toch aan de centen kwam voor al die spullen.

En eindelijk, misschien was Joris in een goede bui oid, maar hij vertelde hem het grote geheim.
Mark zijn ogen puilden uit toen hij hoorde hoe zijn vriend aan al dat geld kwam.
Maar, merkte je moeder dat dan niet?

“Oh jawel in het begin vroeg ze wel eens waar al haar ondergoed gebleven was”, maar lachte Joris, daarna kocht ik zelf wat slipjes voor weinig bij de Zeeman.

‘’Jeetje hoe kom je er op man’’, zei Mark vol bewondering. ‘’Kan ik niet met je meedoen’’?

“ja hoor is goed’’, zei Joris. ‘’Maar vertel dit niet tegen de anderen ok’’? “Nee, is goed’’, zei Mark.
Natuurlijk zou hij het niet vertellen zeg kom, hij had nu een kans om ook mooie spullen te gaan kopen dus. Nee dat zou hij desnoods nooit vertellen tegen wie dan ook.

Die middag gingen ze samen naar de Zeeman en kochten daar enkele mooie goedkope slipjes.
Lachend gingen ze de winkel uit met het gele zakje.
Kom we gaan naar mijn huis, riep Joris uit en hij rende lachend weg met het zakje in zijn hand.
Mark rende er blij achteraan.

Thuis aangekomen, openden ze het zakje en knipten labeltjes van het ondergoed af.
Joris liet zien wat Mark moest doen, hij snoot enkele keren in de slip, en toen hij moest urineren nam hij enkel slipjes mee en druppelde wat over de kruisjes heen.
Hierna pakte hij de haarfohn en droogde de slipjes op. Toen kwam het laatste ritueeltje er aan te pas nml de kattebak, hij pakte een kattendrol en wreef deze lichtjes over de kruisjes van de slipjes.

Zo zei hij, nou kijk eens? Gebruikt toch of niet… Lachend liet hij enkele slips zien aan zijn vriend. Mark keek er vol verbazing naar, en dit verkoopt nu zo goed?
‘’Jahahaha…sommige mensen zijn een beetje gek’’, en hij maakte een draaiende beweging tegen zijn voorhoofd, en die willen graag gebruikte slipjes kopen van dames.
Nou ze zijn gebruikt toch? Joris glimlachte en zette zijn pc aan en ging naar zijn account op een verkoopwebsite.
Hij typte in:

Weer heerlijk gebruikte slipjes te koop van mij,

Een lekker blonde stoot met dikke bolle billen
Voor 30 euro per stuk kun je ze van mij kopen.

Liefs Lydia.

‘’Zo’’, zei Joris ,‘en nu maar afwachten wie er een wil kopen’.

Mark lachte, en lachte tot hij niet meer kon, de tranen sprongen hem in de ogen.’’ Dat jij dit al die tijd al wist en deed, goh’’,…bewonderend keek hij naar zijn vriend die alweer bezig was op zijn nieuwe i-pad.

Angelwings

Al maanden lang, keek hij dagelijks op haar facebook.
Ze was zo mooi, prachtig gewoon, zo een knappe jonge vrouw had hij nog nooit eerder gezien zelfs.
Beeldschoon.
Ademloos las hij alles wat zij schreef, wat ze deed op een dag, hoe ze dacht over het leven, hoe ze reageerde op anderen zelfs.
Ja, ja hij had het zwaar te pakken.
Haar foto was zijn zelfs zijn bureaublad achtergrond.
Natuurlijk was ze onbereikbaar, dat begreep hij ook wel immers.
Maar dat deed niet eens terzake.
Want ergens maakte ze hem blij, gewoon blij door er te zijn, al was het maar ergens online.
Gewoon ergens dichtbij, ook al was dat ver weg.

Hij probeerde spitsvondig te reageren, op de zinnen, welke ze aan hem schreef.
Zelfs een smiley van haar verwarmde zijn hart.
Hoe was het mogelijk maar het was gewoonweg zo.

Ongelooflijk, als ze weer een foto plaatste van zichzelf en vaak gebeurde dat niet helaas, dan bekeek hij de foto lange lange tijd.
En dan werd de nieuwe foto weer zijn bureaubladachtergrond.

Ze schreef ook prachtige dichtsels.
Hunkerend naar meer, las hij alles wat ze schreef, zo puur, zo uit haar hart.
Het werd een beetje een dagtaak om zijn inbox te checken, naar berichtjes van haar.
En om er slim op te antwoorden, hij deed zich echt mooier voor dan hij was.
Hij was helemaal niet zo sportief als hij deed voorkomen.
Welnee hij lag meestal plat op de bank voor zijn tv als hij uit zijn werk kwam.
Maar omdat zij zelf wel op een sport zat, moest hij toch wel ergens zijn interesse vandaan halen en dat deed hij zogenaamd uit zijn eigen interesse voor sport.
Maar die had hij totaal niet zelfs.

De mooie foto’s die hij plaatste op haar facebook, ach die vond hij gewoon online en bij alles wat hij zag online dacht hij aan haar.

Hij mailde haar prachtige dichtsels, romantische, liefdevolle, passievolle, woorden over alles in het leven.
En zij, zij vond het prachtig, dat zag hij wel aan de smileys die ze weer terug zond naar hem.
Oh dan genoot hij toch zo.
God wat was ze toch mooi.

Haar gedichten sloeg hij op, allemaal en hij las ze telkens weer opnieuw.
Als hij toch zo’n vriendin kon krijgen, zo een mooie vrouw.
Dan was hij de koning te rijk!

Op een dag trok hij zijn stoute cyberschoenen aan en vroeg aan haar of ze misschien msn had.
Nu die had zij wel.
Met een kloppend hart opende hij zijn msn en ja, zie ze had hem toegevoegd.
Wauw…zijn dag kon niet meer stuk.
Geanimeerd begonnen ze een gesprek, af en toe moest hij zijn hersenpan wel overwerk laten doen, aangezien zij nogal spitsvondig was en hij in het echt eigenlijk helemaal niet zo.
Maar hij kwam er goed mee weg, af en toe moest hij wat te drinken halen en soms ging de telefoon over.
Hij scheen nogal een druk bezet man zo over de ether!
In deze zelfverzonnen pauzes, bedacht hij dan enkele prachtige volzinnen.
Welke hij in No time op msn plakte vanuit zijn kladblokje.
Zelfs tijdens werktijd bedacht hij op de meest vreemde momenten gewoonweg geweldige opmerkingen.
En deze mailde hij dan naar zijn inbox thuis.

later op de avond kon hij deze dan weer gebruiken.

Na een jaartje of 2, en dagelijkse gesprekjes over en weer…durfde hij het aan om haar eens mee uit te vragen.
Het was al enkele malen tot een erotisch gesprek gekomen op msn…en hij wilde wel eens meer van haar proeven dan enkel de getypte woorden in cyberspace.
Er moest hem nog wel iets van het hart, want tijdens zijn zoektocht online had hij toch mooi een gedicht gevonden die zij zogenaamd geschreven zou hebben.
Maar dat was toch echt niet waar.

Nee, dat was hem wel duidelijk inmiddels, maar de erotische msn gesprekken inclu cam, zeiden hem wel genoeg en hij vergaf het haar al bij voorbaat.
Hij begon er over op msn, het gedicht, dat wuifde ze al snel weg.
Je moet niet alles geloven hoor wat ik schrijf.
Een smiley was zijn beloning voor al die jaren wachten.
Ach hij nam het haar ook niet kwalijk.
Zo beeldschoon als zij was.

Of hij haar mocht bellen misschien, of afspreken?
Hm…zei ze nadenkend, het bleef wel even stil aan de andere kant.
Gelukkig,… ze had even telefoon, zei ze.
Hij wachte wel even…

BRB tikte ze in.
Prima.

Hij nam een slok van zijn koele biertje.
Het hart zat hem inmiddels in zijn keel, hij had het gedurft haar vragen om uit te gaan, haar nr!
Stel dat ze nee zei?
Misschien moest ze nadenken?

Plots was ze offline.
Even wist hij niet hoe hij het had.

Offline?
Hoezo?

Ze kwam ook niet meer online.
Nooit meer!

Wat er gebeurd was wist hij niet, en daar kwam hij ook nooit achter.
Haar facebook account was gesloten.
Hij voelde zich diep gekwetst.
Twee jaar lang…
2 jaar lang.

Na enkele maanden, kreeg hij een nieuwe collega, een leuke vlotte vent met wapperende handjes.
Hij kreeg een aantal malen een flinke knipoog van hem en verbaast keek hij hem aan.

Ik ben niet van die kant hoor, zei hij droog.

Oh nou op msn, zei je wel iets heel anders.
Zei de collega vriendelijk.
Verbaast keek hij hem aan.
Hoe bedoel je dat?
Op msn, ik heb jou helemaal niet op msn????
Ik ken jou niet eens.

Jawel hoor schatje. En weer volgde er een vette knipoog.
Hij greep zijn nieuwe collega bij zijn colbertje en kneep hem bijna zijn keel dicht.
Wat bedoel je hiermee, siste hij.
WAT msn, ik heb jou niet op msn man…wat bazel je.

Ho ho wacht, eergisteren heb je wel meer laten zien via je webcam schatje!
Ik weet hoe je daaronder geschapen bent en ik ben er niet vies van begrijp je?

Wat, verbaast viel hij neer op zijn stoel, hoe bedoel je dit?
Hij begreep er niets meer van.
Zijn nieuwe collega vertelde hem over zijn facebook account, Amore amigo, welke echt niet van hem was.
Zijn nieuwe collega liet het hem zien, zijn zg account op facebook, met tranen die in zijn ogen branden zag hij hoe er allemaal foto’s van hem op stonden.
En een link naar een internet site, waar men filmpjes kon bekijken voor homofiele mannen.

De collega legde hem uit, terwijl hij daar als verdoofd zat, hoe dit misschien heeft kunnen gebeuren.
De webcam haperde inderdaad wel eens en het kon zijn dat iemand hem opgenomen had via zijn webcam.
En dit uitzond via die website, er misschien wel geld aan verdiende zelfs.

Wie het was, wist hij niet, maar wel dat HIJ hem had verteld van de nieuwe baan, op kantoor en dat de nieuwe collega hierop dankbaar gebruik had gemaakt van dit aanbod.

Zij had het gedaan, hij wist het, het waren de filmpjes met haar.
Hij zag ze later die avond, vol ongeloof zag hij zichzelf.
Tegen haar, voor haar, na 2 jaar!
Hij was kapot, het account op facebook was zo fake.
Zo nep iemand deed alsof hij dit was.
Wie was het?
Wie was zij?
Was ze wel een zij…bestond ze wel echt?

Maanden na de aangifte, bleek een oudcollega hem dit geflikt te hebben, na zijn ontslag en de promotie die erop volgde voor hem, was voor de oud collega de maat vol.
De wraak was erg zoet.
Te zoet…
Hij was erin geluist zoals zovelen tegenwoordig.

AngelWings

Zo lelijk…

Mijn God wat was zij lelijk, dacht hij, verschrikt keek hij naar haar, daar op dat perron, met haar rode roosje op haar jas. Ze hadden hier afgesproken, na jaren chatten online. Moest het er dan uiteindelijk maar eens van komen. Ze wisten alles toch al van elkaar. En op foto’s had ze er werkelijk uitgezien als een lekker ding. Hij had menig uurtje met een rol pleepapier achter zijn pc zijn ding gedaan met haar foto als bureaublad. Ja, ongelooflijk toch hoe lelijk ze nu dan toch was. En dan te bedenken dat zij hem eerst niet zag zitten en hij erop aandrong om…Roderick zuchte eens diep. Een diepe denkrimpel sierde zijn hoge voorhoofd, en een misnoegde trek zijn sensuele mond.
Hoe was het toch mogelijk, was zij echt? Hij kon het zich bijna niet voorstellen, al 5 jaar chatten zij, avond aan avond, nacht aan nacht, dag na dag….dit kon toch niet waar zijn?
Hij had echt liefde gevoelt voor haar, hij wist het toch heel zeker? Toch?
Of toch niet? Mijn God wat was ze toch lelijk…Roderick dook weg achter een bloemenstal, en keek stiekem om de hoek naar de vrouw die daar stond te wachten op hem notabene. Mijn God…dacht hij weer…hoe is het toch mogelijk? Verbaast schudde hij zijn hoofd, zijn donkere lokken vielen voor zijn mooie ogen, alles had hij haar verteld, echt alles!
Nogmaals keek hij naar haar, en ze keek heel even maar zijn kant op. Heel even maar, snel dook Roderick weg achter de bloemenstal en voelde zich als een betrapte kleine jongen.
Wat moest hij nu doen? Hij kon naar huis gaan en haar blokken op zijn msn?
Het was een optie natuurlijk, maar goed dat was ook niet fair na 5 jaar chatten natuurlijk.
Roderick dacht aan de uren waarin zij samen gelachen hadden vanachter hun pc, een schallende lach, om onzinnige verhalen, ja hij dacht altijd dat ze geweldig bij elkaar zouden passen, zij ook trouwens?!
Hoe was dit toch mogelijk, ze leek totaal niet op de foto’s die hij van haar had gezien?
Roderick voelde zich behoorlijk genaaid daar zo achter die bloemenstal op het station.
Met weemoed dacht hij terug aan de uren online waarin een van beiden hun verdriet hadden geuit bij elkaar, ach, dat bood troost in die dagen. Hij had hemeltje lief zelfs online herinningen …
En ok hij was een lekker ding, kon best vrouwen zat krijgen, maar die wilde hij niet! Hij wilde een speciaal persoon, niet zomaar iemand. Nee hij had gewacht op haar.
Omdat hij nieuwsgierig was naar haar, hoe ze was, of ze in het echt ook zo was als…maar toch niet zo?
Nee, in vredesnaam toch niet zo? Roderick kreeg de neiging om een flinke sprint te pakken, er vandoor te gaan en alles te vergeten van de afgelopen 5 jaren..waarin zij lief en leed deelden…

Het was toch te absurd voor woorden dit? Hij zou nooit van zijn leven vallen op zo eentje, never…
Wat moest hij toch doen? Vol schaamte voelde hij de 2 condooms in zijn kontzak branden, wat had hem bezield te denken dat hij met haar?
Het zweet gutste Roderick van zijn voorhoofd, wat moest hij nu toch doen?
Plotseling voelde hij een tikje op zijn schouder, verschrikt draaide hij zich om en daar stond ze, een mager vrouwtje, een flinke beugel in de mond, met veels te grote tanden. En haar ogen, flets nietszeggend, saai, niks bijzonders aan te zien. En pfff…Roderick kon bijna wel janken van frustratie…wat moest hij nu toch doen, had hij die roos maar van zijn jas gerukt!!! Maar nee dat was hij vergeten in alle consternatie. En nu had ze hem herkend! In vredesnaam wat moest hij toch doen.
Valt het tegen Roderick, fluisterde ze zachtjes, en ze keek hem begripvol aan. Zachtjes streelde ze even over zijn arm. Ze had wel een mooie stem, heel zacht en lief, vond hij. Ja dat dan weer wel. Roderick zuchtte en zei dat het hem erg tegenviel. Je ziet er zo anders uit dan op je foto’s verweet hij haar, terwijl de tranen in haar fletse kijkers stroomden, begon er een schuldgevoel te knagen bij hem. Sorry, echt het spijt me maar? Ik zou nooit op je vallen eigenlijk? Zag hij nu werkelijk een snottebel uit haar neus komen? Nee, zeg me dat het niet waar is, dacht hij. Vol weerzien keek hij ernaar, een dunne slijmerige draad kroop langzaam uit een neusgat. Nou kom we gaan even wat drinken hier in het restaurantje zei Roderick en klopte haar op de magere schouders. Kom maar mee, hij loodste haar zo goed als het ging tussen taxi’s en bussen door, en hield de deur voor haar open, bij het restaurant. Hij rook haar haren, best lekker wel, ze rook naar frisse weiden, en de zon. Zij, Lies, kon niets meer uitbrengen, ze snikte het uit van ellende, had ze hiervoor 3 uur in de trein gezeten? En 5 jaar gechat met iemand die ze dacht te kunnen vertrouwen, waarvan ze dacht hem te kennen? Had ze voor hem haar laatste geld uitgegeven, aan een ondeugende lingerieset die ze nu droeg onder haar lange jas? Ja het was koud geweest! Ook in de trein was het berekoud geweest, maar dat had ze er voor over gehad. Viel ze dan zo tegen? Ze veegde verwoed haar snottebel weg, die ellendig traag zijn weg vond over haar bovenlip. Ze zou vannacht nog wel bij hem blijven logeren hadden ze afgesproken! Wat moest ze nu, 3 uur terug met de trein terwijl ze er net was? Oh geen denken aan, dacht Lies…no way!
Nu zou ze hem krijgen ook! Hij wilde haar toch zo graag? Nou…Roderick voelde zich enkel enorm schuldig en stom, hoe had hij zo stom kunnen zijn? Maar ja het was nu eenmaal zo gebeurd.
Even later gingen ze naar zijn flatje, ze moest dan toch maar blijven slapen, hij zou wel op de bank gaan zei hij gul.
Lies knikte stilletjes, ze knikkerde haar tassen op de grond in het halletje, en hoorde een geluid alsof er, och ja ze had een fles dure Wisky meegenomen, hele sterke, gekregen nog voor haar verjaardag van haar oom uit Rusland. Hij had toen gezegd, voor speciale gelegenheden Lies! Niet eerder openen hoor!
Lies pakte de fles en gaf deze aan hem, Roderick, ondertussen streelde ze even zijn vingers, die haar raakten terwijl hij de fles aan nam van haar koude kille handjes.
Wat was ze koud dacht hij, en wat keek ze zielig. Je mag je jas wel uitdoen zei hij.
Nog niet schudde Lies van nee…
Ze ging op de bank zitten en pakte meteen het glas van hem aan met whiskey die hij geschonken had in kleine glazen. Zo dat verwarmde enorm. Lies keek hem vragend aan, mag ik er nog een ik heb het zo koud. Hij schonk nogmaals bij, ze zag er ook witjes uit. Geschokt natuurlijk. Roderick glimlachte mat. Het was flinke sterke drank, enorm sterk, Roderick schoot ervan in de lach. Ja zelfs dat. Hoe was het mogelijk, en Lies lachtte met hem mee. Samen rolden ze over de bank opeens van het lachen, tot ze beiden de tranen in de ogen kregen van al dat lachen samen.
Roderick deed een gezellig muziekje aan en Lies stak kaarjes aan, ze stonden nu eenmaal toch op tafel en waarom ook niet?
Ze begonnen te praten over alles waar ze het de afgelopen jaren over hadden gehad. Het werd toch nog best gezellig, en Lies zat nog steeds in haar jas inmiddels op de grond naast de bank. Doe je jas toch uit meid, lalde Roderick. Lies wilde dit niet, en Roderick greep de jas vast en knoopte hem snel los, Lies spartelde flink tegen maar, uiteindelijk won hij dit.
En daar lag ze, in haar jarretellen en doorzichtige slip en bh, wow, dit had Roderick niet verwacht wat had ze een prachtig lijf! Ongelooflijk en die tieten! Niet normaal meer zo mooi!
Roderick bedacht zich geen moment meer en sprong bovenop haar, ze zoenden dat het een lieve lust was, en lustig ontkwamen zij ook niet aan de rest, en toen de ochtendzon door de gordijnen scheen, lagen ze daar uitgeput samen op de grond, de fles leeg en de kaarsen opgebrand.
Wie had dat nu gedacht, glimlachte Roderick tevreden, wat was zij geweldig in bed! Of nu ja op de grond dan. Wie had dat nu gedacht?
Hij niet. Dat was een ding dat zeker was en nu ja, ze pasten goed bij elkaar, maar uiterlijk zei ook niet zoveel immers?
Een half jaar later gingen ze al samenwonen.
En ze leefden nog lang en gelukkig

De man in cyberspace

Hij chatte al een tijdlang op chatboxen en had zo zijn vertier in zijn vrije en stille uurtjes…

Hij maakte zo wat mee zeg…sjonge… Hij glimlachte bij het idee als hij zijn hond uitliet op het pleintje voor en als hij weer thuis kwam ging hij snel weer aan de gang met het verzinnen van zijn verhalen en chatte er lustig op los. Hij verzon allerlei verhalen die hem wel spannend leken en soms…heel soms ging een grietje in op zijn verhaaltjes. Dat ging allemaal goed. Als hij na een onstuimige avond waarin hij bijna geloofde in een verhaal dat hij spon om zijn eigen persoonlijkheid dan geloofde hij bijna dat hij het was. Zo ook vanavond maar toen hij schreef, ‘ik ben zo terug’ en hij snel naar het toilet ging, om zijn ‘ding’ te doen. In het voorbij gaan snel zijn face aanschouwde dacht hij, triest. Man waar ben jij mee bezig? Hij verbaasde zich over zijn eigen gedachten en fantasieën…en heel soms schaamde hij zich ervoor…heel soms. Op een dag was er een jonge meid in een chatbox en er ontsponnen zich diepgaande verhalen tussen hem en haar, hij kreeg foto’s van haar en hij was zich zeer bewust van het feit hoe anders hij was vergeleken bij deze mooie meid. Maar het maakte het alles wel weer spannend in zijn leven om een ander het idee te geven dat zij met een knappe blonde godheid in gesprek was. Hij dronk zijn borrel achter zijn pc en rookte zijn peuk op en vertelde 100 uit over wat hij al niet verdiende met zijn betrekking en zijn sportauto, zijn grote huis. Hij genoot…en zij niet minder, ze wist niet beter want

qua gespreksstof, was hij aangenaam en zij werd verliefd op hem, dankzij zijn woorden,

ook al had ze hem nog nooit ontmoet. Hij was het al, verliefd op die mooie meid, alleen hij wist dat er nooit iets van zou komen, want het leeftijdsverschil, wat zij niet wist, was immens groot. Ach, hij was zo eenzaam…het verblijde zijn hart en wat kon het voor kwaad voorlopig?

Niets toch. Zo dacht deze man. Telkens weer en hij genoot van de mails van het grietje, waarin zij hem openhartig dingen vertelde over haar liefdesleven en de seks die ze had gehad met haar ex-vriendjes. En soms, daagde ze hem uit en dan, ja, dan klopt zijn hart onstuimig en greep hij zijn zakdoekje en…

Op een dag vond hij bij het opstaan, dat hij eerlijk moest zijn tegen haar, want ze chatten al een jaar en hij kon zo niet langer doorgaan. Want hij droomde er s’nachts al van. Dus hij vertelde het, was subtiel alsnog, toen hij haar sprak online en

Hij was in de wolken, want ze zei: ·‘Ik val wel op oudere mannen’, en het kon haar niets schelen hoe oud hij was, of zelfs hoe lelijk want…

De foto’s die zij had gestuurd waren ook niet van haar zelf. Een echte blind date leek haar zelfs wel spannend toe. Zo wat een mazzel, dacht hij nog Zodoende kwamen ze overeen dat ze een keer zouden afspreken en dat zou dus vandaag gebeuren. Sjonge, hij had de halve nacht niet geslapen.

Jemig op zijn oude dag, een jonge meid die hem voor lief zou nemen en

wat hadden ze geheimen uitgedeeld onderling. Hij trok zijn sportieve kledij aan om op weg te gaan naar die meid van Internet en hij kwam aan bij het station om haar op te wachten. Hij stapte uit zijn inmiddels geparkeerde auto en liep naar de stationshal

en…keek rond met op zijn jas een witte anjer

en. Opeens hoorde hij een stem.…‘OPAAAAAAAAAAA‘?????????

Hij keek om en daar stond zijn kleindochter voor hem…met op haar jas een witte

Anjer.

Arend

Op de chatroom is het een drukte van jewelste. Velen onder de meest vreemde saaie en ook bizarre nicknames komen binnen en schrijven hun teksten via hun toetsenbord de ether in. Er ontstaat een ruzie in de chatroom als ‘Woonwagen’ zich aanmeldt. Het gaat van kwaad tot erger, maar het begin begon zo:

Woonwagen ;’ Hai Hendrika’, ‘ken ie Jannes ook’?

Hendrika :’ Welke Jannes’?’ Jannes van Margien’?

Woonwagen: ‘Nee, das de broer van Jannes zien zus, en doar de weer de zwager van, en die zien zoon’.

Hendrika:’ Oh die die ken ik wel die woont noast ons’.

Woonwagen:’ Oh… ‘

Hendrika: ‘Kennie Hannes dan ook’?

Woonwagen: ‘Hannes van Trees en Hendrik’?

Hendrika: ‘Nee, die niet maar de zuster van Trees en doar weer een nicht van en die der zwager…die zoon das Hannes’.

Woonwagen: ‘Ja die ken ik wel jah’! Hendrika: ‘Ja das een klootzak die heb mien moe een oor affebeten’. Woonwagen: ‘Wat bedoel je met KLOOTZAK’? Hendrika:’ Ja das een klootzak ja’? Woonwagen : ‘Verdomme smerige sloerie daj dat zegt..ik goa Arend bellen nu meteen’! Hendrika:’ Wat wol ie dan’?

Woonwagen:’ Oh Dan kennie Arend nie as ie die wakker belt s’nachts, Hij steekt jou zo an het mes, smerige gloeperd die je der bent’!

Hendrika: Poeh moek bang worden?Ik wacht kom maar op dan!

Woonwagen: Is goed ik Bel hem nu wakker, ‘’Hahahaha mien neef zal oe straks wel pakken‘’!

In de woonwagen van Arend gaat de telefoon over midden in de nacht.

Neef ‘Woonwagen’ belt hem uit zijn bed en dat moet je dus nooit doen bij Arend, hé, want als Arend uit zijn slaap wordt gehaald is hij helemaal de weg kwijt. Arend stuift op als hij hoort dat er trammelant is in een chatroom. ‘Godverdedommes nog us an toe‘, schreeuwt hij uit! Zijn barse stem klinkt als een leeuw die brullend door het woeste woud rent. Snel springt Arend uit zijn bed en zoekt naar zijn broek. ‘Godverre…Triene woar is mien broek‘?!!! Schreeuwt Arend naar zijn vrouw, die ondertussen onder de bank is weggekropen. Want Triene, weet ook wel dat als Arend s’nachts wakker is gemaakt, hij niet gemakkelijk is. Wie weet dat nu niet, op het kamp? Rillend zit Triene te wachten tot Arend zijn broek vindt, die hij niet vindt. Hij banjert door de woonwagen heen en gooit alles van de kant . Vloekend en Tierend raast hij door, tot Triene piept, dat er vast nog wel een in de wasdroger moet liggen. ‘Vieze smerige slons dat je der bent‘, Moppert Arend. Met grote passen komt hij op de bank af, die hij optilt alsof het niks is. Gillend duikt Triene onder zijn maaiende machtige armen weg, en rent de deur uit, het nachtelijke koude bos in. Op de chatroom gaat het woordengevecht nog gewoon door.

Woonwagen: Hahhaa wacht maar Arend was hielemoal gek in zien kop! Hij komt deran!

Hendrika: Hahaha la maar mooi komen, de koffie stoat kloar! En mien man ook, hij haalt het geweer al uut het vet!

Onderwijl rijdt Arend in zijn oude rammelkar, de donkere nacht door, het bloed kolkt hem door de kop. ‘Verdomme’ moppert hij, wel honderden malen achter elkaar! ‘Smerige vuile.…’ Tierend in de donkere nacht rijdt er een oud barrel over de snelweg. De maan schijnt. En 100 kilometer verderop komt Arend tot bezinning. Waar moest hij ook alweer naartoe.