Drie dikke zusters en de weerwolf
Er woonden eens drie zussen in een huis. Hun moeder was al jaren terug overleden, de zussen waren nooit getrouwd en woonden nog samen in het huisje van hun moeder.
Wie hun vader was, wisten zij niet. Wel dat hun moeder broodmager was geweest, terwijl de drie zussen helaas moddervet waren, net vetgemeste biggen. Ze konden er niets aan doen, want zoveel aten zij niet eens eigenlijk; het zat dus in de genen, maar zeker niet die van hun moeder.
De drie zusjes waren het alleen zijn wel zat, en aangezien ondanks hun toch lieflijke gezichtjes geen man interesse leek te hebben in hun dikke lichamen, verzuchtten zij meermaals dat het eens tijd werd voor een kerel in huis.
Kijk, een laminaatje leggen in huis, dat ging nog wel, maar ja, soms heb je voor sommige dingen toch een man nodig, nietwaar?
Ze besloten om uit elkaar te gaan en een eigen huisje te kopen, en van daaruit, misschien, hadden ze meer kans op een man. En zo beproefden zij hun geluk. Ze misten elkaar vreselijk, maar via hun webcam en WhatsApp kwamen zij toch vaak bij elkaar.
De eerste zus had een schamele hut gevonden om in te wonen, want, dacht zij, dan kan ik het geld van de erfenis beter gebruiken om lekker eten van te maken voor de man die mij wil hebben.
Via een datingsite kwam zij dan toch in contact met, naar het leek, een leuke kerel.
Ze nodigde hem direct uit, maar terwijl ze uit het raam loerde om te kijken wie daar aanbelde, schrok zij zo hevig dat ze de deur niet durfde open te doen. De man aan de deur leek wel een weerwolf, zo groot en harig was hij, en zijn stem! Het leek wel God zelf, zeg maar. Nee, geen denken aan zo’n man in haar huisje. Ze deed niet open!
De man aan de deur begon te schreeuwen, want het voedsel dat op het vuur stond geurde zalig rondom het hutje, en de man had honger! Hij schold en tierde dat het een lieve lust was. En zei ten langen leste: “Ik duw je hutje omver! Gij vrouw, en als ik u dan krijg, dan bent u de mijne!” En zo gebeurde het, de grote man duwde zo het hutje omver. En verkrachtte het dikke zusje. En at meteen al haar pannen leeg. Hierop vertrok hij en liet haar achter in het bos bij het hutje, dat nu een grote puinhoop was. Huilend rende ze naar haar oudste zus in het andere bos en ging weer thuis wonen.
Zus 2 inmiddels had een houten huis gevonden. Niet veel soeps, maar toch. Het was een huis, en de rest van het geld van de erfenis besteedde ze maar aan dure parfum en mooie kleding en make-up! Zo zou zij vast aan de man komen namelijk.
Ze ging ook naar een datingsite en koos de eerste de beste man die haar aansprak. Hij was dol op stevige dikke vrouwen, zei hij, hij wilde graag een varkentje wassen, was zijn grapje. Nu, dat was een leuke opmerking, een leuke man was alles wat ze wenste. Zodoende kwam de man aan haar deur en belde aan, maar het was een hele grote man met overal haar en hij leek wel op een weerwolf! En zijn stem, het leek wel de stem van God zelf! Nee, ze deed niet open, kom zeg, ze was niet achterlijk. Maar rondom het houten huisje geurde haar zalige parfum.
De man werd wild en toen hij haar zag zitten op haar bankje in haar huis met haar make-up en mooie kleding kon hij zich niet meer beheersen, hij donderde de deur open en verkrachtte wederom een zus. Hierna verliet hij het houten huisje om nooit meer terug te keren en het middelste zusje rende naar het huis van haar oudste zus.
De oudste zus had nog geld over van de erfenis, en haar huisje was van steen namelijk. Wat konden ze doen tegen zulke mannen? De oudste zus was ook de wijste zus en ze zei: “Ik regel wel iets.”
“Welke man was dat en op welke datingsite?” Zodoende was die slimme meid op haar toekomst voorbereid. Ze sprak de man aan op de datingsite en hij was er niet vies van. Kom nou. En ze spraken af. De man stond voor de deur en riep en belde aan.
Maar ze deed niet open. Ze keken met zijn drietjes toe hoe boos de man rondom het huisje liep, maar er niet in kon komen.
“Waarom doe je niet open, kreng,” riep de man.
“Je moet eerst naar mijn tuin lopen, en dan ligt er achterin de tuin een bos bloemen. Neem de bos bloemen mee voor mij, dan laat ik je binnen,” zei de oudste zus met een zoete stem. Ze hing uit het raam van haar slaapkamer en de man zag haar lange blonde lokken en was op slag verliefd op haar.
“Oké, dat doe ik… eh, sorry dat ik geen bloemen meenam, schoonheid!”
“Oh, geeft niks hoor,” zei ze liefjes.
Schaterend renden de drie zusjes door het huis naar de achterkant van de woning. Waar ze uit het raam hingen om te zien hoe de man in een val zou trappen. Hij liep, nee, rende bijna de tuin in, om de bloemen te halen. En aan het einde van de tuin lag de bos bloemen klaar voor hem. Bijna struikelend over zijn benen pakte hij de bos bloemen en zat opeens gevangen in een stevig net.
Hij kon geen kant meer op. Hij draaide zich verbaasd om en zag de drie zussen uit het raam hangen op de eerste etage van het huisje. Ze schaterden van het lachen.
Hij hoorde de sirenes al, de politie kwam eraan! Hij werd snel afgevoerd met de politiewagen en moest enkele jaren brommen. De zusjes waren blij dat ze weer samen waren en zijn nooit meer getrouwd. Daar hadden ze genoeg van namelijk. Twee zussen kregen wel een kind negen maanden later, kinderen met een flinke bos haar. Ze konden mooi met elkaar spelen en ach, zo was het leven ook wel goed. Geen man meer nodig zelfs!
© AngelWings
