Volwassen Sprookjes

Sneeuwsnuifje en de zeven dwergjes

Featured Image

Google Afbeeldingen resultaat voor http://www.retailwiki.nl/wiki02/images/Rem_2011_sneeuwwitje_daniellewuijts.jpg:

Er was eens een koningin die een kind wilde hebben, maar er kwam maar niets van omdat ze het zo druk hadden dat het er niet van kwam! Nu was de koning ook een oude zak en daar viel nog maar weinig te halen! Dus op een dag, toen de koningin in de tuin wandelde van het grote kasteel, sprong er plots een ordinair knappe stalknecht voor haar neus en hij sprong terstond met de koningin de bosjes in! Gewoon omdat dat kan!

Nou, en omdat dat ook kan dus, was de koningin ineens direct zwanger van deze stalknecht. De koningin had zo genoten van de ordinair knappe staljongen dat ze nog vaak met hem de bosjes in sprong. Na de bevalling van een kind net zo ordinair knap als de staljongen, met zwarte haren als roet, lippen alsof ze al met botox ingespoten waren, zo rood en dik en opgezwollen, een huidje zo wit als van een Turk. Want dat was die staljongen natuurlijk.

Nou goed, de koning was blij met zijn dochter, ook al wist hij niet dat ze niet echt zijn dochter was. Maar hij kwam er dus achter dat vrouwlief telkens in de bosjes aan het spelen was met de staljongen. Hierna zette de koning beiden op een bootje, richting Zweden! Daar was hij ook weer vanaf, zeg maar.

Nu had de koning een nieuwe koningin nodig, want ja, anders denken de landgenoten dat de koning gay was, en dat kon nog niet in zijn land natuurlijk, zo modern waren ze daar nog lange niet! Dus hij zocht een vrouw om zijn vrouw te worden. Nu was toevallig ‘Op Zoek naar Nieuwe Topmodellen’ op tv en de koning belde met Paul Fischer. Nou, die had er nog wel wat in de aanbieding, dus koos de koning de knapste, maar die was eigenlijk ook het gemeenste van allemaal! Maar ja, wie zag dat aan een knappe snoet?

Lees dit ook eens:  Moederliefde

De koning trouwde en Paul Fischer kreeg een zak met goudstukken als dank. Sneeuwwitje groeide op als een knappe prinses, ordinair lekker gewoon, en de koningin die haar stiefmoeder werd, was groen van jaloezie op dat kind. Dat kind was knapper dan haar stiefmoeder die het next topmodel had kunnen worden, notabene!

De koningin vond dit maar niks en ze besloot om zich te ontdoen van dat ordinair knappe kind. Ze begon het kind met coke te voeren, snuifje hier en snuifje daar, “Kom, Sneeuwsnuifje, je snuifje ligt al klaar,” kakelde de koningin dan lachend uit. Sneeuwwitje kreeg vanaf toen de bijnaam Sneeuwsnuifje. Logisch natuurlijk!

Op een dag zei de koningin tegen de koning dat zijn ordinair knappe dochter dus aan de coke verslaafd was en dat zij naar een opvangcentrum moest voor verslaafden. “Nou ehm ja,” zei de koning nadenkend, “als het moet, dan moet het, voor het vaderland,” riep hij uit. En ze gingen nog even van bil.

Sneeuwsnuifje ging hierna naar een antiverslavingsinstituut, waar men vraagt naar problemen uit het verleden. Nou ja, Sneeuwsnuifje had geen moeder meer, eitje voor de psychologen natuurlijk! “Oh, dat is dus het probleem.” “Ja, maar mijn stiefmoeder begon mij coke te geven,” sputterde Sneeuwsnuifje tegen. “Geloven wij niet, kind, dat jok je, dat komt omdat je jaloers bent op je stiefmoeder.” Sneeuwsnuifje daar viel aan te verdienen, dus flink lang vasthouden daar was men het roerend over eens.

Ze ging naar kamp midgetwerpen. Ze stuurden haar door het grote bos, alleen op pad met een rood hoofddoekje op en een mandje met eten. “Zoek je huisje maar op, kind,” zeiden de psychiaters, “het is nummer 7.”

Sneeuwsnuifje ging op pad, het was al bijna donker. Ze kwam een boze wolf tegen die haar bijna zou opeten, maar toen ze uitriep dat ze Sneeuwsnuifje was, gaf hij haar een schop onder haar hol. “Ik wil alleen Roodkapjes,” schreeuwde hij boos! Sneeuwsnuifje tikte tegen haar voorhoofd, “Jij bent gek, boze wolf!” “Ja, jij niet zeker,” bromde de wolf, “alsof hier in dit bos een boze wolf woont zeker?”

Lees dit ook eens:  Oude vrouw in het bos...

Uiteindelijk kwam Sneeuwsnuifje veilig aan bij een huisje in het grote bos, er stond een 7 op de deur, dus dit moest het zijn. In dat huisje woonden zeven dwergen. Klein Duimpje had namelijk zeven zonen en dat waren dus die zeven dwergen en ja, als dwerg raak je wel verslaafd als het om discriminatie gaat natuurlijk. Kijk, zo groot als een duim, oid is nog leuk en cute, maar ja, een dwerg?

De dwergen hadden net hun hamster tussen de deur te pletter gedrukt en het arme beestje was dus dood. Dus de dwergen jankten zich een ongeluk en zopen de hele koelkast leeg aan wijnflessen en wodka. Aangezien dwergen een kleinere blaas hebben, zeken ze zich ook nog eens een ongeluk. Sneeuwsnuifje vond ze maar moeilijk met zijn allen, bah, moest zij hier verblijven? Ze ging maar in een van de bedjes liggen om te gaan slapen, het was een indrukwekkende dag geweest. Maar na enige tijd lag er een dronken dwerg in haar bedje die tegen haar lispelde of hij haar 7 shades of tepels eens mocht zien. Ze schopte, nee, ze wierp hem uit het bed en begreep eindelijk waarom dit gedeelte van het bos de afdeling ‘midget werpen’ was.

De volgende morgen werd Sneeuwsnuifje wakker. De dwergen waren al aan de gang en maakten de boel in het huisje weer op orde. Ze hadden een vaag spraakgebrek ook dat nog, dacht Sneeuwsnuifje. Ze hadden het over Jos de dwerg die deze week was uitgeroepen tot bosmongooltje van de herstweek op de leuterschool. Nou ja, het zal allemaal best, dacht Sneeuwsnuifje. Ze had zin om zich af te reageren en begon te midget werpen op een binnenplaatsje. Dat werkte vruchten af, ze had al een hele dag geen sneeuw meer in haar poezelige ordinair mooie neusje gesnoven!

Lees dit ook eens:  Drie dikke zusters en de weerwolf

De dwergen waren er opgewonden van geworden. Met hun opgewonden geslachtsdelen stonden zij naakt voor het arme knappe kind. Ze schopte hen allen hard in de balletjes waarbij de midgetpenisjes neder vielen als minisateprikkers die door een tornado omver geblazen waren. “Ik ben het nu zat,” riep ze bozig uit.

Ze rende weg door het bos en struikelde over een boomstronk van een appelboom; een appel viel uit de boom zo pardoes in haar ordinair mooie keelgat en daar lag ze voor pampus. De dwergen hadden mega spijt natuurlijk en besloten haar in een glazen kistje bij de weg te zetten, voor diegene die haar wilde hebben, die mocht haar dan meenemen. Ze bleef gewoon goed bewaard in die glazen kist immers, luchtdicht afgesloten.

Op een dag kwam de zoon van de directeur langs omdat hij de zaak zou overnemen, hij zag Sneeuwsnuifje in het glazen kistje en opende de kist. Hij kuste haar omdat ze echt ordinair knap was! En door de kus en zijn lange tongzoen schoot zo de appel uit haar keel. Sneeuwsnuifje opende haar ordinair mooie ogen en keek haar redder aan, ze werden terstond verliefd op elkaar en gingen al snel trouwen.

En ze leefden nog lang en gelukkig.

© AngelWings

Laat meer zien

Gerelateerde verhalen

Bekijk ook
Close
Back to top button
Close

Een Adblocker gedecteerd

Je gebruikt een adblocker, zet deze uit om de hosting van de website te ondersteunen