Korte Verhalen

Hans en Grietje op zijn Marokkaans.

Featured Image

 

Hans en Grietje op zijn Marokkaans.

”Eey psst meisjuh”!
”Kom jij ook even mee naar Nederland, meisje”?
”Dan krijgen jouw ouders 100 euro van mij per kwartaal”!
De kindervanger van kleine Marokkaanse dorpen, loopt vrolijk naar het kleine kind toe.
Zo dit is de 9e al, hij had aangegeven in Nederland, dat hij 14 kinderen in Marokko had wonen.
Hij moest toch zijn koffiehuis bezoeken bekostigen nml.
Maar nu men hem deze gelden afhandig wilde maken, moest hij toch iets verzinnen.
Hoe kwam hij Moustafa aan 14 kinderen? Hij was nog niet eens getrouwd in Marokko.
Het meisje met de mooie donkere krulletjes keek hem aan en rende naar haar ouderlijk huis op de hoek.
Hij volgde haar.
Hij sprak met haar beide ouders, erg arme mensen dat zag je zo, met een huis vol kinderen.
Hij telde er wel 11. De moeder vertelde dat ze niets te eten hadden soms.
De tranen stonden in haar mooie donkerbruine ogen.
Ze was oud geworden van het kinderen baren en de man, ach hij lag wat te blaaspijpen op een zak granen in de hoek van de kamer.
Maar als u wilt, kunt u mijn 3 zoons ook wel meenemen toch, vroeg de moeder aarzelend.
400 euro dat telde lekker aan. En haar kinderen kregen vast een goede toekomst in dat verre Nederland.
Iedereen sprak er over, het geld lag er immers op de straten en voor niets doen kreeg je daar geld en kost en inwoning.
Wat wilde een mens nog meer.
De kindervanger keek eens naar de drie ondeugende jongens die op een trap in kamer naar hem zaten te kijken.
In hun ogen blonk de belofte van ongehoorzaamheid.
Hmm, zei de kindervanger, ik heb een vriend, hij zoekt ook nog 5 kinderen!
Vijf, de moeder keek hoopvol op, neemt u hem dan ook mee en haar ook maar, ze keek naar haar een na oudste dochter.
De vader stond op van de graanzak, weet u wat, neem ze allemaal maar mee!
Hij lachte breeduit.
Hij zwaaide met zijn armen over zijn kinderschare. Ja neem ze allemaal maar mee.
Dat leek hem heerlijk rustig nml.
11 kinderen dat is, hij tekende met een stok op de zandvloer een som.
Elke maand 100 euro voor ons, dat is een rijkdom!
En dan wij maken er nog één! Mag ik dan de vader worden van dat ene kind? Hoopvol keek de kindervanger naar de vader van deze kinderen.
Hij knikte van Nee, dat ging niet gebeuren, met zijn vrouw?! Oh nee geen denken aan.
Dan neem ik geen van uw kinderen mee…zei de kindervanger.
De vader keek bedenkelijk naar zijn vrouw, maar ach wat kon hem het ook schelen.
100 euro per maand voor hun tweetjes?

En zo was het gegaan, 11 kinderen werden meegenomen naar Nederland voor de kinderbijslag.
Elke 3 maanden, kwam er geld binnen bij de ouders van de kinderen.
De kindervanger had zijn flat vol met deze kindertjes.
Het was ontzettend druk, hij kreeg er grijze haren van.
Hij wist niet meer wat hij moest doen en zijn eigen kind was ook onderweg.
Misschien moest hij de moeder over laten komen, want hoe moest hij ook nog een baby verzorgen?
Hij redde het nauwelijks met het geld.
Alles was vreselijk duur en soms hadden ze gewoon honger.
Bij de gemeente had hij verteld dat de moeder was overleden van zijn kinderen toen ze hoorde dat hij geen kinderbijslag meer kreeg.
Acute hartstilstand, zei hij doodernstig tegen de goedgelovige gemeenteambtenaar.
De man geloofde hem op zijn woorde, met name omdat er in zijn bruine ogen tranen blonken van enig verdriet.
Nee de kindervanger kon het niet meer aan. Hele dagen en nachten was hij aan huis gebonden, de kinderen waren vreselijk stout.
Ze luisterden niet naar hem.
Hij kon ze echt niets bieden, geen geld, opleiding of geluk.
Zijn andere vrienden met eveneens kinderen gevangen in armoedige Marokkaanse dorpjes, waren het ook zat.
Het leek zo’n goed plan, mompelde Ahmed, triest voor zich uit kijkend.
Ze luisteren niet naar mij, zeggen jij bent onze vader niet!
Als ik dreig ze terug te sturen hebben ze geen respect voor mij, dan zeggen zij dat ik dan geen geld meer krijg.
En zelf ook terug moet.
Ahmed snoot zijn neus in zijn sjaal.
Na 9 maanden stond de kindervanger weer voor de deur van het armoedige huisje, met 11 kinderen in een rij achter hem aan.
De moeder lag te bed, met in haar armen een kleine kindervanger baby, een jongetje.
De kindervanger kon het kind haast niet aankijken, hij was oververmoeid van bijna een jaar kindermeisje spelen.
Hij zei wanhopig, ik kan ze niet meer meenemen. Ik kan zo niet leven. En wij dan riep de vader van de 11 kinderen boos uit.
En wat doe je met je eigen kind, ik wil dat niet verzorgen!
De moeder was gelukkig dat ze haar kinderen weer om haar heen had.
Ze gaf de baby aan de kindervanger, zo deze is van jou zei ze.
In de tuin liepen vele nieuwe geiten, daarmee verdiende vader nu de kost en ze hadden het erg goed.
De kindervanger liep opgelucht naar buiten met de baby.
Beter een baby in de hand dan 11 kinderen in je flat immers?
Bij aankomst bij het koffiehuis in het arme Marokkaanse dorpje, ging hij even rusten.
Er was een andere kindervanger, die aan hem vroeg of hij een kind voor hem wist, want de ouders van een pasgeboren baby, wilden het beloofde kind toch zelf behouden en nu zat hij
met zijn handen in het haar.
Oh zei de kindervanger opgelucht, neem dit kind maar.
Ik ga toch niet meer terug naar dat koude arme Nederland.
Ik blijf hier wonen.
Opgelucht gaf hij het baby’tje aan de nieuwe kindervanger, en snel, heel snel rende hij ervandoor, door de hete woestijn, tot hij weer rust had en zich ging settelen in een of ander dorpje.
Misschien kon hij ook geiten kopen.
Hij ging het rustig aan doen in ieder geval.

Lees dit ook eens:  De boer die...

©AngelWings

 

N.a.v dit artikel, bedacht ik mij een verhaal, hoe het zou kunnen gaan bv.
🙂

‘Marokkaanse kinderen naar Nederland gehaald’

18-2-13 – 19:54 bron: ANP 
Marokkaanse ouders halen hun kinderen mogelijk massaal naar Nederland wegens kinderbijslag © Koen Suyk.
Mogelijk duizenden kinderen die in Marokko wonen maar een Nederlands paspoort hebben, zullen volgend jaar naar Nederland verhuizen als direct gevolg van het schrappen van de kinderbijslag voor kinderen buiten de Europese Unie in 2014. Dat stelt Nieuwsuur.
Bovenstaande is een directe consequentie van het voornemen van het kabinet Rutte om de export van kinderbijslag buiten de EU per 1 januari 2014 helemaal stop te zetten. De helft van de Europese landen heeft dat al gedaan. Ook ouders in Nederland zijn voornemens hun kinderen naar Nederland te halen om zo volledige kinderbijslag te krijgen. Volgens Mohammed Bernoussi, de secretaris-generaal van het Ministerie voor Marokkanen in het Buitenland, ‘hebben ze geen andere keus’.

Woonlandbeginsel
De kinderbijslag voor Marokkaanse kinderen is met ingang van 2013 al met 40 procent gedaald door de ‘Wet Woonlandbeginsel’, een initiatief van het vorige kabinet dat in januari van kracht werd. Dankzij dit beginsel is de uitkering gelijkgesteld aan het prijspeil in een land. In 2014 wordt de export van kinderbijslag naar buiten de Europese Unie volledig geschrapt. Het woonlandbeginsel levert Nederland een bezuiniging van 16 miljoen per jaar op.

Over de volledige stopzetting van de kinderbijslag moet in de Eerste Kamer nog gestemd worden.

 

Laat meer zien

Gerelateerde verhalen

Bekijk ook
Close
Back to top button
Close

Een Adblocker gedecteerd

Je gebruikt een adblocker, zet deze uit om de hosting van de website te ondersteunen