Fraude in de zorg
Dokter Bernard
“Mevrouwtje, maakt u zich niet zo druk aub, alles komt goed, wij zorgen goed voor u hier, dat weet u,” mompelde dokter Bernard. Met een glimlach draaide hij zich om en wreef in zijn handen.
De vrouw in het ziekenhuisbed begon hartstochtelijk te huilen. Haar schouders schokten, en haar grijzende haren vielen over haar gezicht terwijl ze de handen voor haar gezicht sloeg. “Oh, oh wat vreselijk toch, ik zie zo op tegen de operatie dokter.”
Dokter Bernard knikte naar een verpleegkundige, hier had hij allemaal geen tijd voor hoor die onzin. Dat konden zij beter opvangen dan hij. Zo, dit was de 23ste operatie deze week al die hij voor elkaar had gekregen. Hij gebruikte gewoon de röntgenfoto van Meneer de Vries, en deze werkte telkens prima. Niemand had het door.
En wat maakte het uit: een neuspoliepje weghalen, ach, kleine moeite voor dokter Bernard, en de patiënt had er niet veel last van. KNO-arts zijn viel niet mee, maar ach, als hij telkens een operatie kon declareren, dan was hij al snel binnen. Niemand die het wist, en een second opinion wist hij prima te omzeilen door zijn betrouwbare tronie en zijn charmante glimlach elke keer.
“Mevrouwtje,” zei hij vaderlijk, “alles komt in orde!” Hij stak strak zijn hand op ten teken dat hij alles onder controle had en dat hij er snel vandoor moest. “Dag!” zei hij nogmaals en hij ging er als een haas vandoor.
De verpleegkundige troostte de mevrouw vakkundig. “Mevrouwtje, het is een ongevaarlijke operatie en u bent er zo weer bovenop. Komt allemaal goed, een glaasje water misschien?” De vrouw knikte van ja.
Dokter Bernard zwierde met zijn witte doktersjas door de zalen en de gangen van het ziekenhuis met een echte dokters flair. Bij zijn collega keek hij even om de hoek. “Zo, dokter Harnoud, hoe staat het hier?”
Dokter Harnoud knikte hem vriendelijk toe. “Kom binnen collega, kom binnen en neem plaats.” Dokter Bernard stapte gewichtig de kamer van zijn collega binnen. “Zo, zo, en hoe loopt het hier?”
“Prima, prima,” bromde dokter Harnoud. “Hoeveel heb jij er deze maand al, ge–, eh, je weet wel!” Dokter Bernard gaf dokter Harnoud een flinke knipoog.
“Ik? Oh, ik denk 12,… 12 dames deze maand. Ach ja, je moet er iets voor over hebben. Ik heb het er soms wel eens moeilijk mee, maar niet als ik heerlijk op vakantie ben op de Bahama’s met een drankje en een sigaartje, collega.”
“Begrijpelijk, zo denk ik er ook over, Harnoud.”
Harnoud bukte even om in zijn lade een doosje sigaren te pakken. “Kom, laten we er eentje nemen,” uit zijn andere lade nam hij een flacon met whisky.
Dokter Bernard sloot de deur, deed deze op slot en opende hierna de ramen. Samen staken zij een flinke sigaar aan en namen een slok whisky uit een plastic koffiebekertje. De zon scheen naar binnen, genietend keken ze er even naar.
“Zo is het leven goed, collega,” murmelde Harnoud.
“Zeker, zeg dat wel. Vind je het niet moeilijk, collega, om vrouwen te ontdoen van hun boezem?” vroeg dokter Bernard. “Kijk, die neuspoliepen, dat was nog te doen, maar om nu borsten te verwijderen? Dat leek hem toch wel heftiger dan wat hij deed.”
“Ach mijn beste,” bromde dokter Harnoud, “weet je, wij maken alles weer prachtig. Niemand die het verschil kan zien, geen naden snap je wel.” Dokter Harnoud schaterde het even uit, tot verbazing van dokter Bernard. “En soms heb ik er een echte tussen zitten die echt geopereerd moet worden, maar goed, dat doe ik dan ook met veel plezier want die kan ik dan echt genezen zeg maar.
Dat is goed voor mijn naam, de andere dames, ach, misschien red ik hen wel van een eventuele operatie of ziekte op latere leeftijd. Wat kan mij dat toch bommen, verdraaid,” dokter Harnoud zoog vervaarlijk aan zijn sigaar. “Onze andere collega, dokter Nijenhout, haalt baarmoeders weg. Nu goed, het is nu eenmaal niet anders collega,” mompelde dokter Harnoud. “Maar ik doe het ook wel eens alsof ik een poliepje heb verwijderd, maar dan maak ik gewoon een sneetje en een wondje en een bloedinkje, en ach, dat is niet zo erg, vind ik dan,” sprak dokter Bernard zichzelf goed.
“Tuurlijk, tuurlijk, ook ik doe dat wel eens. Alleen, als er een second opinion komt, wat kan ik dan aanvoeren? Dat het weefsel weer is aangegroeid? Nee, zo werkt dat niet bij borsten, dus dan moet je wel doorzetten.”
Dokter Bernard was blij dat hij KNO-arts was geworden. Hij moest er niet aan denken dat hij borsten onnodig zou verwijderen om maar operaties te declareren. Hij dacht hierbij aan zijn eigen dochters en vrouw, vreselijk! Nee, daar wilde hij niet over nadenken, als ze in de klauwen kwamen van zo’n beest en slager als dokter Harnoud. Maar eigenlijk was hij zelf ook slecht bezig, immers? Maar hij wilde er niet verder over nadenken, en zoog nog eens flink hard aan zijn sigaar. “Zo, dat was heerlijk, nog een slokje whisky!”
Dokter Harnoud liet hem nog een vakantiebestemming zien, waar hij met zijn gezin naartoe zou gaan dat jaar, zijn vijfde vakantiebestemming al dit jaar, en het was nog maar juni. Maar altijd vond men het normaal dat artsen vaker op vakantie gingen, want zij hadden het zo zwaar namelijk. Maar was dat wel zo? Gewetenloos, spraken zij elkaar aan over het misbruik van de patiënt die onnodig een operatie ondergingen, gewoon normale gezonde mensen. Gewoonweg verminkt voor het geld. Alleen zij, de artsen en hun gezinnen, werden er beter van.
En ach, in principe waren er nog maar weinig echt zieke mensen. Velen aten gezond, leefden gezond en namen vitaminepillen. Er viel gewoon te weinig te verdienen aan al die gezonde mensen. Nu dan, hielp je jezelf toch een handje?
Dokter Bernard nam afscheid van zijn collega dokter Harnoud en verliet wat wiebelig zijn kantoor. Op weg naar zijn nieuwe patiënt, meneer van Zanten, hij had ook dezelfde klachten ivm zijn neus. Ook maar een neuspoliepje aansmeren dan maar? Hmmz, de whisky maakte hem wel lekker losjes vandaag, toch maar doen dan. Neuriënd slenterde dokter Bernard door het ziekenhuis.
©AngelWinGs
Bijgevoegde Bericht uit 2008:
Bizar, dit gebeurt dus echt!
13 Artsen verdacht van moord
ad.nl
10-6-08 – 20:42
ROME – In Milaan zijn dertien artsen en de eigenaar van een particuliere kliniek gearresteerd op verdenking van moord, verminking en fraude. Zij zouden minstens 88 patiënten hebben geopereerd zonder medische noodzaak. Vijf van hen lieten daarbij het leven.
Volgens de aanklacht werd in de kliniek Santa Anna uitsluitend geopereerd om overheidsgeld in de wacht te slepen. In het gewest Lombardije is de gezondheidszorg grotendeels geprivatiseerd. De ziekenhuizen zijn particulier, maar hebben vaak een contract met de regio, die de kosten van fondspatiënten betaalt. De hoogste bedragen staan voor operaties en daarvan werden er in de Santa Rita kliniek dan ook buitensporig veel uitgevoerd. Om zo veel mogelijk geld uit zijn investering te halen, betaalde de eigenaar, een 72-jarige notaris, zijn artsen en specialisten maar 1700 euro vast per maand. Daarnaast ontvingen zij een stukloon op basis van het aantal uitgevoerde operaties, waardoor hun maandinkomen tot 27.000 euro kon stijgen. Vandaar de drang om ook te opereren wanneer dat niet nodig was.
Zodoende gingen goedaardige gezwellen door voor kwaadaardige en maakt justitie melding van tientallen vrouwen met ten onrechte afgezette borsten. In andere gevallen werden gezonde longen weggehaald en patiënten geopereerd ook als dat gevaar opleverde voor hun leven. Veel van de misstanden zijn aan het licht gekomen door afgeluisterde telefoongesprekken tussen verdachte artsen, waarin voornamelijk over geld werd gepraat. Maar als het aan de regering ligt, zal dat bewijsmateriaal niet worden gebruikt. Premier Berlusconi kondigde afgelopen zaterdag namelijk aan, dat hij het afluisteren grondig aan banden wil leggen. In de toekomst mogen alleen in onderzoeken naar maffia en terrorisme nog telefoontaps en verborgen microfoons worden gebruikt. Ook eerder afgeluisterde conversaties mogen niet meer worden gebruikt.
Dat betekent een zware handicap voor magistraten die onderzoek doen naar corruptie, fraude en witwassen van zwart geld. Daar is het ook om te doen. Maar ook de ontmaskering van de horrorkliniek zou niet mogelijk zijn geweest zonder afluisteren. Dat versterkt het verzet van oppositie en rechterlijke macht tegen Berlusconi’s voornemen.