Oma Truusje
Oma Truusje
Oma Truusje was nogal dementerend. Ze woonde nog heel zelfstandig op haar selfie. Gelukkig voor haar alleen voor omstanders wat minder prettig.
De buren werden wel eens enorm moe van de opmerking van Oma Truusje over de schutting.
Het hondje was weer eens weg.
Men was een uur dat hondje gaan zoeken, want oma Truusje zei dat het hondje weggelopen was. Uiteindelijk zat het arme dier al de hele dag in de toilet ruimte opgesloten.
In slaap gevallen op een zacht krullig matje voor de wasbak.
Neem het dat dier niet kwalijk.
Maar dat oma Truusje na een uur alweer over de schutting riep dat Dotje weggelopen was.
Werd de buurt ook wel te gortig.
De buren doorzochten dan ook maar eerst de woning want, Dotje was altijd wel ergens weggestopt, soms in de kledingkast.
Een oeroude Friese kledingkast, zo groot dat het een hele muurwand bedekte.
En daar lag het Dotje dan te slapen.
Oma Truusje was al 91 jaar oud. Een beetje veel en erg doof. Bij de pinken op een bijzondere manier want ze kon alles zelf nog en had zelfs internet en een facebook!
Waar soms wat te vaak dezelfde berichten verschenen….maar dat nam men haar maar niet kwalijk.
Ze had een best grote vriendenkring op facebook zelfs.
Alle therapeuten waren inmiddels toegevoegd van de tenenknipeksteroogdame, tot de kapster en de fysiotherapeut, iedereen was vertegenwoordigd.
De huisarts had helaas geen facebook anders had zij hem vast ook nog toegevoegd.
Oma Truusje dat was me er dus eentje zogezegd.
Met haar welgevormde watergolf in de prachtige kleur ijzig wit, zag ze er nog fruitig uit op haar leeftijdsjaren.
Haar blauwe oogjes keken pienter de wereld in en haar lieve zachte mond, verrimpeld en wel deed menigeen toch een lieve lach naar de oude dame werpen.
Op een dag bemerkte de oude dame een vage drukverdwijning van haar douchesproeier en nogal bij de tijds, trok ze haar voordeur luik open om te zien of er een lekkage plaats had gevonden onder de bejaardenwoning.
Oma Truus kroop op handen en voeten en dook bijna onder het huis, met haar hoofd flink naar beneden dat kruipgat in.
Ze graaide met haar geaderde oude handen in de natte aarde onder de woning.
Kleddernat, zeik, het droop er vanaf zeg maar.
Oma Truus ging langzaam weer zitten, lekkage dus?
Hmm oma was die dag best nog in orde, maar door dat gebuk en de pijn in haar oude knieën…
maar goed ze klom in de telefoon en belde de woningbouw.
Lekkage, ja hoor, onder mijn huis, zei ze nog.
Er zou direct iemand komen beloofde men.
Dat was fijn, murmelde oma Truus.
Ondertussen had de bloeddruk flink de oude hersenpan bereikt van oma Truus, en even later opende ze warrig de voordeur.
De vriendelijke meneer van de woningbouw dook meteen onder in het kruipgat voor de deur en ging aan het werk.
Oma Truus schonk zichzelf wankelend een kopje koffie in en ging zitten in haar leunstoel voor het raam.
Na een uur haalde ze krant uit de brievenbus, en zag dat het kruipgat openstond, wat vervelend zeg was die man zomaar weggegaan zonder iets te zeggen?
Oma Truus trok met veel kabaal de houten plaat op het kruipgat.
Ze deed netjes de vloerbedekking eroverheen en stampte dit wat aan.
Zo dan, tevreden liep ze naar de woonkamer.
En las het krantje van die dag in haar leunstoel voor het raam.
Zo vond men haar de volgende dag, met open starende ogen, een beroerte.
Snel nam men de oudere dame mee richting het ziekenhuis waar zij 2 maanden moest revalideren.
Uiteindelijk kwam zij dan weer thuis opgeknapt en wel.
Dat was wel fijn.
Bij de deur riep oma Truus uit dat het wel stonk in haar huisje!
Of iemand het huisje wel schoon had gehouden en waar Dotje was!
Nou Dotje was bij de buurvrouw geweest en had flink gesmikkeld dat was te zien aan het dikke middeltje van het kleine mormel.
Maar wat er toch zo stonk? Niemand wist het…
De gemeente werd er bij gehaald want die geur was echt te erg voor woorden.
Uiteindelijk trok men het luik open richting de kruipruimte, vol walging liep men weg…
De arme werkman van de woningbouw, was 2 maanden daarvoor gestorven… en lag daar nog, onder het kruipgat, in wanhoop lagen zijn handen nog klauwend richting de opening in de kruipruimte.
Hierna moest oma Truus toch naar een verzorgingshuis, het was haar schuld niet maar toch hé?
©AnGeL-WinGs