Korte Verhalen

Corona en oma

Featured Image

Corona en oma

Het was nogal een tokkiegezin, als je dat nog mag zeggen tegenwoordig tenminste.

Gewoonweg wat asociaal, konden ze ook niets aan doen want ze wisten niet beter immers?
Voor en voor ouders en daarvoor etc etc en dat ging zo eeuwen door.
Fietje had het niet gemakkelijk met haar 9 kinderen, velen van verschillende vaders, mocht de pret niet drukken en dat deden die kinderen dan ook niet.
De pliesie stond meermaals voor de deur.
Ook dat waren ze wel gewend en ze staken graag de draak met de pliesie.
Fietje had geen poet om de boetes te betalen dus meermaals zaten er wat kiddo’s in de bak voor een maandje of twee.
Het waren geen kleine kiddo’s meer hoor, maar dat woonde nog altijd wel gezellig bij moeders thuis.

Want zoals ma de krokette en de frikadelle in de frituurpan kon smijte dat kon niemand.
Echt zalig was het en de patatten helemaal geweldig. Gebakken van eeuwenoud frituurvet uit het jaar nul van de Lidl, nou dan wist je het wel er zaten aroma’s aan van kroketten uit het jaar nul en dan wat frika’s erbij. Zalig hoor.

Nu was er één zoon die nooit naar iemand luisterde, hij gebruikte drugs tot hij erbij neerviel, hij slikte pillen als een idioot, als hij maar stoned was, hij zoop zich zo intens lam zodat hij vaak onderaan de trap lag te slapen, want verder kwam hij niet.
Vermoedelijk als God zelf naar beneden was gekomen om Jopie toe te spreken, zelfs dan nog had deze knul nooit geluisterd. Het zat niet in zijn aard. En Fietje wist wel hoe het kwam, door zijn pa natuurlijk. Die leefde ook alsof de duivel hem nog niet kon tegenhouwe.
Het was me er eentje en m.n was!
Hij was niet meer.

Jopie scheurde altijd een eind weg op zijn scooter. Vroeoeeoeeeeemmmmmmmmmm! En weg wastie weer, waarheen mocht Joost weten, maar ook die wist het niet.
Hij had een broertje die Joost heet. Bij deze.
Nu had Jopie ff in de bak gezeten, want hij had een wietplantage gehad bij zijn seniele oma op zolder. Het mens kwam de trap al niet meer op sinds 1985, dus hij had vrij spel.
Dat beviel hem wel sedert enkele jaren.
Maar na de elektriciteitsrekening van 0,10 cent, was oma dan toch door de mand gevallen, ook al was het niet haar mand.
Zodoende kwam Jopie eind februari thuis uit de lik, de norrrrr…
Hij smeet zijn wasgoed in een hoek, en gooide wat frikadelle in de frituur.

Haalde een pilsje uit de koelkast en pleurde neer op de oude versleten 4 hoeksbank in de smerige woonkamer.
Fietje lag te snurken op de bank, en de rest van het vervelende spul liep in en rondom het huis en in de buurt of haalde kattekwaad uit.
Hij kon er niet mee zitten. Hij gooide zijn stinkende gympen uit en deed zijn bezwete poten op de salontafel. Genietend at hij even later zijn geurige frikadelle op.
Hij zag er beter uit na die tijd in de lik, norrrrrrr, omdat hij daar wat gezonder te eten kreeg dan hij ooit thuis had gekregen. Jopie wroette wat in zijn neusgaten en draaide wat balletjes en schoot ze af op zijn slapende moeder. Midden in de roos, hij schaterde het uit, in haar openstaande snurkende mond vlogen allerlei snotjes en ze hapte ze smakelijk en nog slapend weg.

Lees dit ook eens:  Een  nieuw begin op aarde.

Misschien droomde ze wel over frikadelle, dacht Jopie.
Hij stond op en douwde zijn overgebleven frikandel in haar openstaande mond.
Happend en slikkend werd ze wakker.
JOOP! Godverredomme jong, wat maak je me nou?
Klereleijer ben je ook hé!
Was je er weer jongen!?
Ja ma.
Druk als Jopie was, had hij er verder geen zin meer in, hij ging er vandoor.
Wat ga je doen, jongen? Vroeg Fietje.

Weggg zoals altijd ma!
Heey wacht ff! Riep Fietje hem na.
Je mot uitkijken voor corona!

Godverre watte? Corrrrowna ken mij dat bomme.
Flikker op met je coorownaaaaaaaaaaaaaaaadiladi!
Jopie smeet de fles mayo in de wasbak in de keuken.
Hij was al kwaad om niets, dus men was dat wel gewend van hem, een beetje gestoord in de bol zeiden ze dan.
Jopie scheurde op zijn scooter door het dorp, en ging even langs bij oma, kijken of ze nog wist wattie gedaan had natuurlijk.
Nou ze ontving hem hartelijk. Haar lange blote vellenbellen armen omhelsden hem hartelijk.
Och mijn jongen toch, ben je der weer! Waar was je toch?
Ze wist er dus niets meer van, mooi.

Hallo oma, hep je nog wat centjes voor me? Ik ben blut.
Nou jonge toch, ken je wel wat lenen hoor, maar veel heb ik niet hé, dat weet je!

Goed oma, bromde Jopie. Ze kreeg het toch niet terug, want dan was ze het alweer vergeten.
Jopie kreeg een briefje van 50 euri en vertrok na 3 dikke smakkerds op de wangen van zijn oma richting de coffeeshop.

Twee weken later was oma overleden. Allemaal dankzij Jopie.
Het hele gezin was doodziek geweest, corona dus, maar ze hadden het virus overleefd, hoewel ma er toch slecht aan toe was geweest.
Maar oma, dat vond Jopie nog wel het ergste, nu kon hij nooit meer centjes lenen…
Corona? Jezus hij dacht dat zijn moeder croma wilde hebben van de winkel!

Hoe kon hij dat nou weten?

Laat meer zien

Gerelateerde verhalen

Bekijk ook
Close
Back to top button
Close

Een Adblocker gedecteerd

Je gebruikt een adblocker, zet deze uit om de hosting van de website te ondersteunen