Mijn zoon heeft een vriendinnetje.

Mijn zoon heeft een vriendinnetje
Mijn zoon heeft een vriendinnetje. En ze is gek met hem, ze zit nu met hem op de bank. Op zijn schoot notabene. Hij is dol op haar zegt hij. Tja, wat zal ik ervan zeggen? Hij duwt haar tegen zich aan. Zijn hand ligt op haar vlassige blonde haren.
In volle aanbidding kijkt ze naar hem op, naar mijn zoon. Ze is lief hoor, zijn vriendinnetje. Maar zoals dit, vind ik het wat te klef. Een beetje té, zeg maar. En ze is nog best jong.
Als mijn zoon boven wat op moet halen, dan wil ze ook meegaan. ‘Nou laten we dat nu maar niet doen’, zeg ik gedecideerd.
Gelaten wacht ze tot hij weer beneden komt.
Mijn zoon deelt van alles met haar, ze is dan zo dankbaar. Ze heeft prachtige grote bruine ogen, dat kan ik niet ontkennen. Maar zoals ze hem soms aankijkt, het is echt te klef. Ze is wat onderdanig en heel gevoelig. Misschien hebben meer moeders daar last van als hun zoon een vriendinnetje heeft?
Je kunt wel om haar lachen hoor, ze is best grappig. Oh ja het is dik aan. Ze wil graag bij hem slapen, maar dat doen we nog maar even niet. Ik vind dat nog te snel namelijk. Met een vragende blik kijkt ze mij aan. Ik kijk even de andere kant op. Ze is echt beeldschoon dat is zeker. Mijn zoon heeft een goede smaak.
Ze knuffelen elkaar op de bank. ‘Doe niet zo raar’’, zeg ik tegen haar, als ze onder zijn oksel ruikt.
Verschrikt kijkt ze op.
We gaan zo nog even wandelen moeder, zegt mijn zoon.
Dat is goed, antwoord ik. De riem hangt in de gang.
AngelWings