Lolita
De zon schemerde door het zolderraampje.
Stof dwarrelde op als in kleine sterretjes oplichtend in hun draaikolk van beweging.
Het horloge tikte de 16.04 aan op de digitale plaat.
Een ingehouden zucht, een mond met rimpels, een kil gelaat.
Grote vingers streelden, langs uiterst precaire multitechniek.
De wollen blazer lag achteloos op de laminaten vloer.
Het ademde, het leefde, de borst ging op en neer. De technologie stond voor niets.
Het wonder voor zijn ogen. Eindelijk, hij had haar gekocht.
De huid was zijdezacht en in feite onmenselijker dan bestond, zo zuiver.
Zuiver en maagdelijk lag zij daar voor hem.
Een prachtig rode pruillip en diepe onschuldige ogen, keek ze hem aan.
Oh wonderlijk toch, hoe kon dit gemaakt zijn.
Welk een meesterlijk element had de kunstenaar van deze pop zich verzonnen, zo echt, zo mooi, zo wonderlijk schoon.
Geen mens en kind had ooit zo schoon de aarde betreden.
Als één grote fantasie, lag zij daar voor hem, in haar doorzichtige kinderlijke feeën jurk.
Zilverkleurig met wat blauwgroen getint.
Ogen zo intens violet, precies zoals hij besteld had. De zijdezachte huid, was warm, alsof ze leefde.
Haar borst ging op en neer, en als hij goed keek, leek het of ze ademde.
Hij genoot van de aanblik van dit grote wonder.
Al jaren wilde hij dit, maar niet als in echt, echt maar toch wel zo echt mogelijk.
Hij was ziek, hij wist het maar had zich nog nooit vergrepen aan een kind, maar dit, zou hem vast genezen?
Of toch niet, hij twijfelde, misschien als hij…dan zou hij misschien de perfectie in het echt wenselijk achten en dan?
Nee vast niet.
Hij zou het moeten doen met deze wonderbaarlijke creatie.
Dit zou zijn droom doen volmaken.
Hij streelde de goudblonde zijdezachte haren, die roken naar viooltjes, hij duwde zijn neus in het zachte haar.
Hij kon denken dat ze echt was.
Natuurlijk.
Zijn ogen knepen tot spleetjes.
Hij streelde haar oor aan de linkerkant.
Er zat een opening in, zo echt, zo levensecht.
Trillend streelde hij verder, langs het kleine lijf.
Hij duwde zowaar wat doorzichtige stof opzij.
Bij haar nog niet ontstane borstjes, keek hij, gluurde hij, de oude viespeuk.
Zijn hart bonkte in zijn lichaam, oh wat was dit opwindend, dit was waar hij al die jaren op gewacht had.
Zou hij al gluren naar haar pril geslacht?
Nee, hij wilde dat als laatste bewaren.
Hij tilde haar hand op en kuste deze liefdevol.
De vingers kromden zich om de zijne.
Oh robotica, wat een wonder, bedacht, hij zich geen moment.
Op haar mooie pruillippen, plantte hij zijn grove dikke lippen.
Zo zacht en warm, als waren ze echt, oh ja.
Het zweet gutste hem van zijn voorhoofd.
Een druppel kwam neer op het zachte perfecte gelaat.
Ze knipperde met haar ogen.
Moet je nagaan, wat een techniek had men bedacht.
Haar lippen waren vochtig van de zijne, net echt…dacht hij nog vol vreugd.
Hij trok zijn hand terug van de hare.
De vingers lagen weer bijeen…
Dit zou zijn wonder zijn, zijn wondere wereld.
Langzaam trok hij zijn kleding uit.
In volle naaktheid stond hij daar op de stoffige zolderkamer.
Niemand die hem zag, met zijn fantasie die te ziek was, hij wist het en toch…
Hij had haar besteld in China.
Duur dat zeker, maar het was het zeker waard.
DahNtFuxWiduzz was de verkoper.
25.000 euro…maar oh, wat leek ze wonderlijk echt.
Haar zachte haar krulde om zijn vingers, haar ogen keken hem aan, ze draaiden zelfs naar hem toe.
Haar mondje opende en sloot weer…ze giechelde zelfs.
Oh wat was zij wonderschoon en zo opwindend.
Zijn hand lag om haar schouder, zo zacht en zo warm.
Langzaam trok hij haar doorzichtig gewaad omlaag.
Niet te snel, hij wilde genieten.
Haar nog niet ontloken tepels lagen vlak op de platte borst, die op en neer ging bij elke ademhaling.
Hij gaf een kus in haar hals, ze rook zalig.
Hij vond zichzelf zo ziek en ook weer niet.
Dit was immers onschuldig, dit voorkwam immers erger!?
Zo dacht hij. Zo hoopte hij nog.
Hij duwde de doorzichtige kleding lager en bekeek het prille geslacht.
Oh, als hij toch eens.
Straks, nog niet, ook al voelde hij een intense wellust in zijn lijf en ziel.
Hij moest en zou, ze kreunde ineens.
Dat klonk als muziek in zijn oren.
Hij ging op haar liggen en duwde zijn geslacht sneller dan hij had gehoopt, in haar.
Oh hemels…zo hemels warm…
Hij duwde nogmaals en kreunde, en zij kreunde en kirde.
Hij voelde hoe wonderbaarlijk haar armen om hem heen sloegen en haar benen die trilden bij zijn bewegingen, alsof ze leefde.
Oh ja, ze leefde, ze was zo echt, ze was zo…
Hij ramde zijn geslacht in haar.
Keer op keer.
Het onschuldige niet levende kind, als seksdoll.
Zo onschuldig allemaal toch… zo vond hij dat.
Hij stak zijn tong in het mondje van de pop. Oh ja zo..heerlijk haar tong bewoog zelfs met hem mee.
Haar handen streelden zelfs door zijn grijze haren, oh ja, zo echt.
Zo had hij zich dit gewenst. Zijn Lolita.
Haar prachtige volle pruillippen, vochtig, haar wimpers, die trilden, haar ogen die bewogen en hem ondoorgrondelijk aankeken.
En tijdens zijn plotse intens heftige orgasme, keek de pop dieper in zijn ogen, levensecht.
Om haar prachtige perfecte rode mondje plots een starre grijns.
Zijn geslacht werd samengeknepen een helse pijn overkwam hem.
Hij schreeuwde het uit van pijn en…
Vol ongeloof staarde hij naar haar, met om zijn keel, plots haar handen.
Vol intense kracht, hij kon de handen niet uit elkaar krijgen, ze kneep en kneep.
Hij kreeg geen lucht meer. Hij graaide naar zijn keel, naar haar handen die maar knepen, hem niet meer loslieten.
Al zijn duivelse fantasieën waren verdwenen in een intense angst.
Langzaam viel hij na enige korte minuten neer op het jonge meisjes lichaam, van plastic.
Dood, met zijn mond open en zijn ogen starend in het niets.
Zijn horloge gaf de digitale tijd van 16.20 aan.
De eigenaar hacker van de pop, lachte hard.
Alles had hij gezien, door haar ogen, de vieze zieke man die seks wilde met een kinderpop.
Zo pakte je die mensen aan.
De eigenaar van DahNtFuxWiduz glimlachte tevreden, weer een pedo minder op deze wereld.
Weer enkele kinderen gered van de verziekte waanzin van een wereld vol seksuele grenzeloosheid.
Hij draaide zijn bureaustoel weg van zijn ene computer en ging op zoek naar andere kopers van zijn bijzonder mooie creaties.
Angels of death.
Zo noemde hij zijn kindermeisjespoppen.
http://www.dailymail.co.uk/news/article-4746234/Former-churchwarden-faces-jail-child-sex-doll.html
En dat vind men dus gewoon normaal tegenwoordig oid. Ze worden gewoon gemaakt en ook verkocht onder het mom dat dit geen schade veroorzaakt toch?
Of wel tzt?
Stiekum hoop je dat er mensen zijn die inderdaad hackdolls maken.
Maar wie weet…komt ook die tijd nog.
Ik mag het graag beeldend brengen, in die zin dat mensen geschokt raken en denken, wat is dit?
Nou niet zo erg als het lijkt eigenlijk.