Met 2 maten wordt niet gemeten

Met 2 maten wordt niet gemeten
De telefoon ging in het koninklijk paleis.
Prins Willem-Alexander nam op: “Hallo, met Willem?”
“Dag, Prins Willem-Alexander van Oranje-Nassau, u spreekt met de kinderbescherming.”
“Hoe bedoelt u?” lacht Willem. En “Pardon?” zei hij nogmaals verbaasd.
“Beste Prins Willem A.V.O.N., het is ons ter ore gekomen dat uw kinderen nogal stevig gebouwd zijn? En dat is een slechte zaak.”
“Pardon,” stamelde prins Willem A.V.O.N. wederom. Verbaasd keek hij naar de hoorn van de telefoon, alsof het ging om een slechte grap. Wat was dit?
“Eten uw dochters vaak snacks en patat en snoepen zij veel, Prins Willem-Alexander van A.V.O.N.?”
“Ehm, nee, nooit eigenlijk, en als we dat eten, bakt mijn vrouw, Prinses Máxima, namelijk zelf opperdoezen, gesneden in patatjes, en dat wordt gebakken in vreselijk dure pure olijfolie. Helemaal uit Italië hier naartoe gevlogen met het koninklijke vliegtuigje, en dat wordt gebakken in onze superdeluxe frituurpan! De frituurpan kostte ons een vermogen, namelijk wel 3000 euro!” Het was even stil aan de lijn. “Maar dan heb je ook wat,” lachte de prins door de hoorn.
“Hm, dat geloven wij allemaal best wel, maar alsnog, in het kader van de kindertjes in Nederland die te dik zijn, moet u het voorbeeld stellen en dit kan gewoon niet. Wij hebben ernstige zorgen over uw kindertjes, Prins Willem A.V.O.N.” De dame aan de lijn kuchte even en ging verder. “En uw kinderen zitten op teveel sport en activiteiten, ze hebben geen normaal en doorsnee leven, en u werkt beiden veel te hard in onze ogen.”
“Wat krijgen we nou, mevrouw? Ik ben de baas van dit land!” Willem werd enorm boos over deze onzin. “Is het dan nooit goed? Er zijn zoveel kinderen die niet eens op sport zitten in dit land, of op pianoles of vioolles! We mogen blij zijn dat onze kinderen dit wel mogen meemaken. Waar heeft u het in vredesnaam over, mevrouw?”
“Tja, dat klopt,” zei de mevrouw aan de lijn. “Veel kinderen kunnen dat niet meer doen, dankzij die vervelende euro, maar ook die kindertjes halen wij bij de ouders weg hoor. We plaatsen ze in fijne nieuwe gezinnen, waar zij alles meemaken wat goed voor hun toekomst is.”
“Wij zijn tot de conclusie gekomen dat uw kindertjes uit huis geplaatst gaan worden. Het is niet anders en u mag dan wel prins zijn van Nederland, maar we gaan geen onderscheid maken uiteraard. Dat begrijpt u toch ook wel, of niet?”
Prins Willem was woedend, witheet. Hij wilde de dame wel door de telefoondraad heen sleuren. Niemand kwam aan zijn kindertjes, niemand! Waren ze gek geworden? Wat was dit voor een rare wet? En hoezo te stevig gebouwde kindertjes? Ze waren toch gezond? En die ene keer in de week, op woensdagmiddag patat, was toch ook niks mis mee? En af en toe een gebakje in het weekend? En een keer een snoepje als papa hard moest werken en mama ook even geen tijd had omdat ze een lintje moest doorknippen? Dat gaf toch allemaal niets? Ze hadden alles wat hun hartjes begeerden en ja, daar moest je als ouders wel iets voor doen en laten, maar dan nog? Dit was bespottelijk.
“Mevrouw, u bent bespottelijk bezig,” zijn stem kneep af en schoot omhoog. “Wie denkt u wel niet wie u voor zich heeft?”
“Prins Willem A.V.O.N., ik zal dit even noteren, momentje. ‘Ouder werkt niet mee,’“ mompelde ze aan de telefoon.
“Schrijft u dit nu op?” schreeuwde Prins Willem A.V.O.N. door de hoorn.
“Agressiviteit,” mompelde ze verder, ze noteerde van alles. “Jazeker, noteer ik alles. We maken ons echt ernstige zorgen.”
“WIE MAAKT ZICH HIER ZORGEN, WIE ZIJN WE?” schreeuwde de prins weer door de hoorn.
“Wij natuurlijk, Prins Willem A.V.O.N., wij van de kinderbescherming natuurlijk.”
“Maar u praat tegen mij, u bent alleen, en hoe kan dit?”
“Niveau is lager dan doorsnee Nederlanders,” mompelde de dame weer. “Begrip vermogen is onvoldoende.”
“BENT U HELEMAAL GEK GEWORDEN MEVROUW, SMERIG ROTMENS, LAAT ONS MET RUST!” riep Willem wanhopig uit.
“Hm, ik zei al, ouder werkt niet mee, is agressief, begint te schelden en snapt niet veel.”
“Wij komen binnenkort uw kinderen uit uw paleis halen. Bereid u zich maar alvast voor. Dan kunt u eindelijk veel werken en komt uw vrouw ook eens tot haarzelf, en de kindertjes krijgen een fantastisch nieuw gezin. Helaas kunnen wij ze niet gezamenlijk plaatsen, dat zou een beetje te druk worden allemaal voor een nieuw gezin, maar dat komt allemaal in orde,” zei de dame aan de telefoon.
“Maar met wie moeten we dan patatjes eten op woensdagmiddag, uit onze dure frituurpan?” mompelde Prins Willem A.V.O.N. Hij hing de telefoon op en viel wanhopig neer in zijn echt Italiaanse leren fauteuil, helemaal uit Italië naar Nederland gevlogen met het koninklijke vliegtuig.