Een (Valentijns) kaartje kan zo onschuldig lijken
Een (Valentijns) kaartje kan zo onschuldig lijken
Ron zwaaide naar zijn oud klasgenoot Roeland van Zijl.
‘’Later’’! Ze kenden elkaar al jaren vanaf de basisschool. Af en toe kwamen ze bij elkaar op bezoek en nu kwam hij hem toevallig tegen bij sport.
Roeland had het goed voor elkaar een eigen huis, een goede baan, leuk vrouwtje en 2 snoezige kinderen die het goed deden op school. Ron was niet jaloers, en vond het juist enorm fijn voor Roel dat hij het zover had geschopt in zijn leven.
Met Roeland kon je altijd wel lachen, die hield wel van een geintje. Zo was hij gewoon.
Ron moest nog even snel naar de winkel en dan op huis aan.
Hij wilde mooie rozen meenemen voor zijn vriendin Lisa en een leuke kaart o.i.d.
Flesje wijn erbij, dan zat hij weer gebakken dit weekend.
In de supermarkt was het nogal druk. Ron had zijn kar vol met lekkere hapjes, en uiteindelijk stond hij bij de kaartenstandaard. Leuke kaartjes, dat zag hij wel. Hij kon niet goed kiezen tussen twee kaartjes en omdat hij niet kon kiezen, ontstond er een ondeugend plan in zijn brein. Lachend nam hij beide kaartjes van het rek. Ja, dat zou hij doen, lachen!
Zo gezegd zo gedaan en even later tijdens het uitpakken van de boodschappen thuis, dacht Ron na over wat hij op het ene kaartje zou zetten.
Ron had voldoende binnenpretjes. Later die avond deed hij beide kaartjes op de post, één naar Lisa en één naar Roeland van Zijl.
Ron lachte in zichzelf om het gezicht van zijn oude kameraad, wat zou hij denken. Welke dame zou een oogje op hem hebben? Ron glimlachte bij het idee en liep weer richting huis, net op tijd voor de avondklok.
Valentijnsdag was dat jaar goed verlopen en wel zo goed dat Ron uiteindelijk getrouwd en wel enige jaren later zijn oude kameraad weer tegenkwam.
‘’Roel? Heey Roel ben jij het?’’ Verbaast keek Ron zijn oude vriend aan. Roel zat op de koude grond in het winkelcentrum met een gitaar wat te spelen. Voor hem op een kleedje lag een pet met muntjes.
Ron was stomverbaasd. Wat zag Ron er slecht uit zeg!?
“Wat is er gebeurd?” Ron greep Roel bij zijn handen. De tranen stond beiden in de ogen. Jaren had hij hem al niet meer gezien. Hij had geen idee wat er gebeurd was, maar misschien was Roel wel verhuist o.i.d.
Hoe kon hij weten dat hij zo was afgegleden in deze maatschappij. Dat zoiets kon gebeuren?
Even later in een café dichtbij zaten ze om de tafel. Ron had Roel maar meegenomen. Nog steeds geschokt en onder de indruk. Hier moest hij meer van weten.
Vol verbazing hoorde hij het verhaal aan van zijn oude schoolvrind.
Hoe dat zo snel kon gaan allemaal.
Scheiding, vrouw wilde veel alimentatie, baan kwijt, kinderen kwijt, huis kwijt, schulden en uiteindelijk op straat belandt. Wat een ellende.
Hoe dat gekomen was?
Een Valentijnskaartje jaren terug, en zijn vrouw had hem niet meer geloofd en wilde scheiden. Zo was het gegaan. Geschokt keek Ron zijn vrind aan. Hij durfde niets te zeggen.
Ron wilde Roel graag helpen en nam hem mee naar zijn huis. Lisa wachtte hem op en Ron vertelde het trieste verhaal van zijn oude schoolkameraad aan haar en ze waren het er over eens dat Roel bij hen mocht blijven tot hij weer op eigen benen kon staan. En werk had en weer een plek om te wonen. Dat was hij hem wel verschuldigd vond Ron. Maar het opbiechten aan zijn oude kameraad dat zou hij nooit doen. Hij voelde zich al schuldig genoeg.
Zo zie je maar, een kaartje kan zo onschuldig lijken…
©AngelWings