De Indiase nachtkastjes

De Indiase nachtkastjes

Heel lang geleden, het was rond eind 1800, kocht de notaris Stegerda, uit een dorpje ver weg van ons bestaan, een prachtige set nachtkastjes uit India.

Deze zouden prachtig staan bij hun donkerbruin houten handgesneden tweepersoonsbed. Het bed was al een wonder an sich, en had flink wat duiten gekost, maar dat had  Stegerda er graag voor over gehad. Alleen bijpassende nachtkastjes kon hij nergens vinden. Nachtkastjes die perfect  zouden passen bij hun prachtige bed.

Stegerda had 2 plankjes laten bevestigen aan elke kant van het bed, maar dat was natuurlijk niet echt mooi.
Tot zijn oog viel op deze twee prachtige Indiase nachtkastjes eveneens met prachtig houtsnijwerk.
Heel toevallig dat de antiquair dit prachtige houtsnijwerk had weten te bemachtigen. Maar zeer passend bij het bed van notaris Stegerda, had een mooi bod van de notaris de antiquair overgehaald om het te verkopen.

Met paard en wagen kwam Stegerda aan bij zijn landhuis.
Vrouw-lief kwam al naar buiten met een stralende lach, want ze miste haar geliefde man al snel in dat grote huis.
En met bedienden moest je niet op te goede voet staan als in vriendschappelijk contact. En aangezien ze nog geen kinderen hadden, was de dag al snel leeg en zinloos voor mevrouw Stegerda. De notaris werkte dan wel vaak thuis, en dan was mevrouw Stegerda in haar sas, dan bracht ze vaak allerlei lekkernijen naar haar man op zijn grote studeerkamer. En meneer Stergerda vond al die goede zorg natuurlijk prima. Hij liet het zich welgevallen allemaal.

Trots liet Stegerda, zijn vrouw de mooie nachtkastjes zien.
Ze sloeg de handen voor haar mond, zo verrast was zij.
Prachtig gewoon.
De knecht bracht de kastjes naar de slaapkamer van de Stegerda’s.

Naast het bijzonder mooie hout gesneden bed, paste het perfect.

De slaapkamer was compleet eindelijk.
Dat voelde goed zo. Prinsheerlijk stapte notaris Stegerda die avond in bed. Een glas vers water zette hij op het nachtkastje neer en zijn bril kon ook mooi naast het bed neergelegd worden.

Wat een heerlijkheid.
De luxe, daar hield Stegerda zo van, was nu compleet.
Hij wenste zijn lieve vrouw vrolijk goedenacht en kuste haar op het puntje van haar guitige neusje.
“Welterusten mijn liefste”, mompelde Stegerda toen, hij draaide zich om in het bed, en viel, zoals veel mannen eigen is, prompt in slaap.
Mevrouw Stegerda bleef nog wat zitten in bed om een boekje te lezen. Na een half uurtje doofde ze het petroleumlampje naast het bed en ging zij liggen.
Ze sloot haar ogen na een lange dag, en probeerde in slaap te komen.  Ze dacht nog aan wat zij morgen moest doen en ondernemen. Dat zij nog een jurk moest laten maken voor een feest van een familielid die ging huwen dat jaar, en langzamerhand vielen haar ogen toe.

Plots hoorde zij een heel zacht geluidje.
Dat was vreemd, wat was dat?
Het leek wel een kleine weemoedig klinkende viool. Dat was kras zeg.
Het klonk best heel mooi, en klassiek.
Mevrouw Stegerda besloot ernaar te luisteren en genoot van dat prachtige geluid, waar het dan ook vandaan kwam.
Zo viel zij in slaap die nacht.

In de ochtend was meneer Stegerda al zeer vroeg vertrokken, hij moest die dag naar een stad nabij. Mevrouw Stegerda stond dan ook langzaam op, ze had geen enkele haast die dag  en verbaasde zich nog over het geluid dat zij die nacht gehoord had.

Tegen de avond toen meneer Stegerda thuis was gekomen, sneed zij het onderwerp dan toch aan tijdens de overvloedige avondmaaltijd.
Bevreemd keek meneer Stegerda zijn vrouw aan. Zij was toch niet krank aan het worden? Ze zag wel wat bleek nml.
Maar neen zij was altijd dezelfde en als altijd.
‘’We gaan het zien schat, als het vanavond weer zo is, dan gaan we op onderzoek uit’’, zei meneer Stegerda.

Die avond toen beiden de voeten strekten in het grote tweepersoonsbed, bleven ze aandachtig luisteren.
Er gebeurde niets.
De petroleumlamp werd uiteindelijk uitgezet.
In het duister probeerden ze de slaap te vatten, tot mevrouw Stegerda plots zei: ‘’Hoor…’’
Het was doodstil, maar inderdaad als je goed ging luisteren, kon je heel zachtjes muziek horen.

Hele mooie klassieke muziek leek het wel.
De Stegerda’s waren opgetogen.  Ze luisterden met plezier naar de prettige muziek of wat het ook was.
En uiteindelijk vielen ze in slaap.

Elke avond besloten ze te luisteren naar de mooie muziek in hun slaapkamer. Ze vielen dan in slaap en droomden fijne dromen die nacht. Het werd een prettige aangename gewoonte. En een antwoord kregen ze niet op de vraag waar het geluid dan vandaan kwam.
Het was begonnen met de Indiase nachtkastjes.
Ze wisten inmiddels dat de muziek begon als de verlichting uit was. In het duister was er dan dat bijzondere dat muziek veroorzaakte.

Enkele jaren hield dit aan en zij genoten van het mysterie van de Indiase nachtkastjes.
Maar de dag kwam dat een kastje een beetje uit elkaar viel.
Daar moest een timmerman bijkomen en er was er in hun dorp maar eentje die dat kon.
Meneer van Dam werd gevraagd te komen want het prachtige houten bedkastje uit India viel ineens uit elkaar.

Meneer van Dam kwam kijken en klopte wat op het hout.
Hij draaide het kastje zelfs ondersteboven.
‘’Zo, zo’’, mompelde hij verbaast. Een kleine stofwolk van houtstof viel op de grond.
‘’Nou, nou…nee maar’’, mompelde hij verder.

Uiteindelijk stond Meneer van Dam op en schoof zijn pet over zijn achterhoofd, hij schudde zijn hoofd.

‘’Ik kan jullie wel vertellen wat er scheelt’’, hij keek hen aan, fronsend.
‘’Hebben jullie nooit iets gemerkt’? Iets vreemds’’. vroeg Van Dam. De Stegerda’s knikten van ja en vertelden over de mooie muziek die begonnen was toen de nachtkastjes arriveerden.
‘’Hm, hm… ik ga kijken wat ik kan doen, maar ik ben bang dat het te laat is voor het behoudt van het kastje maar ook, is het beter dat jullie dit weten.

Het kastje bezit een bijzondere maar ook zeer giftige Indiase houtworm. Jullie hebben echt geluk gehad’’, zei van Dam nadenkend. En ja, die houtwormen uit india maken bijzondere geluiden, dat klinkt als mooie klassieke muziek”.

Oh nou dan was dat het geweest.
Natuurlijk wat anders. Maar ze hadden natuurlijk nooit gehoord over die Indiase giftige houtworm.
Wat een vreemd verhaal en hij was nog giftig ook!
Mevrouw Stegerda bibberde bij het idee en kroop meneer Stegerda in zijn armen, tegen zijn stevige warme borst aan.
Meneer Stegerda sloeg troostend en beschermend zijn arm omzijn vrouwtje heen.
Het was me toch wat allemaal zeg.

De timmerman klopte en schudde met het nachtkastje en ja uiteindelijk kwam er een klein wormpje uit gekropen

Verbaast keek het om zich heen in het felle daglicht.

‘’Oh wat een dotje’’, riep mevrouw Stegerda uit.
Het wormpje had lange haartjes die eruit zagen als fluweel en de oogjes hadden lange wimpertjes. Echt het was een zeer schattig wormpje om te zien.
Meneer Stegerda begreep zijn vrouw wel.
Spijtig keken ze toe hoe meneer van Dam de worm in een potje stopte. Daar ging hun muziek instrument voor de nacht.
Maar ja, hij was wel erg giftig. Ze hadden geluk gehad. Meestal na het muziek maken ging zo een worm op pad door het hout en als hij de weg kwijtraakte dan had hij op hun huid kunnen vallen met blaren tot gevolg en dergelijke, en erger.
Mevrouw Stegerda keek door het glas in het potje naar de schattige houtworm. Ze zwaaide nog eens met haar hand naar de houtworm. ‘’Dag, dag wormpje’’! “En wat ga je met hem doen, vroeg meneer Stegerda aan meneer van Dam.
‘’Ik breng hem naar de professor in het dorp, hij zal hem enorm interessant vinden denk ik.
Het kastje zou ik weggooien, want dat valt echt al snel uit elkaar en ik denk dat het er maar 1 was want ze zijn uiterst zeldzaam’’.

Die avond lagen beiden in het grote mooie tweepersoons bed en ze konden de slaap niet vatten. Ze hadden nu nog maar 1 nachtkastje over.
En ze misten de mooie klassieke muziek van de Indiase houtworm.
Mevrouw Stegerda liet wat traantjes getroost in de armen  van haar geliefde echtgenoot.

‘’Maar’’, zei ze ineens gelukkig, ”ik denk dat ik een kind verwacht liefste!’’

Meneer Stegerda was dolgelukkig, en nee daar kon geen houtworm tegenop, zoveel geluk!

©Angel-Wings