“Het Einde van de Wereld is Nabij“!!!
Zo stond het in de krantenkoppen die week.
2012 was een feit geworden, het was dus waar, de Maya’s hadden dus wel gelijk gehad.
Het was bijna kerst, maar het was een grote chaos op straat, mensen haalden winkels leeg, sloegen elkaar de hersens in.
Ze vermoorden nog even snel iemand die ze al jaren niet konden uitstaan, want het feit lag er, over een week was iedereen dood, zo simpel was dat.
Dus gevangenissen waren leeg, de winkels waren nagenoeg leeg, niemand hoefde nog iets te betalen.
Nog even snel wat lekkers naar binnen werken, nog even genieten.
Alle overheidsgebouwen waren leeg, de tv gaf enkel nog verslag van een bezette tv zender over de enorme asteroïde van 55 miljoen ton
die de aarde zou bereiken, niemand werkte nog, niemand deed nog iets tegen zijn zin.
En voor het eerst in eeuwen, leerde de mensheid iets van een soort rust die over hen kwam, vredig, relaxt, ondanks de angst voor de kolossale inslag die de aarde zou bereiken op
Men genoot ondanks alles toch nog.
En besefte plots wat al die regels gedaan hadden met de mensheid, de overheid, regeringen, ze waren jaren gevangene geweest van hun rekeningen en hypotheek, hun baan, waar men nooit een dag ziek mocht zijn zonder enige controle van een of ander bedrijf.
Men voelde zich verlost.
Eindelijk, men ging dan wel dood, maar ja dat ging iedereen een keer.
Maar ditmaal was het anders, collectief voelde de mensheid de rust die uitging van alle non-stress op aarde.
Was dit de vrede die beloofd was door de Maya’s?
Was dit het dan, een week voordat de mensheid het leven zou laten en zou opstijgen naar een 4D dimensie,
‘wat gewoon een simpele benaming bleek te zijn voor het hiernamaals’.
Vele mensen haalden een cyaankali pil bij kraampjes die de overheid op straat neer had gezet, met daarop duizenden doosjes met deze zelfmoordpil.
Iedereen kon er gratis een meenemen.
Uiteindelijk was het dan zover, tevreden zat men in zijn tuintje, te kijken naar wat er zou gaan gebeuren, wanneer de inslag zou komen van de enorme asteroïde van 55 miljoen ton.
Men nam een borrel of een shot Heroïne, verslaafd raken dat zat er niet meer in.
Maar dit waren wel de durfals de mensen die het lef hadden alles mee te willen maken.
Het merendeel nam de pil ter hand en slikte deze door met tranen in de ogen.
De helft van de wereldbewoners vond zo de dood, de weg naar 4D, het hiernamaals.
De Maya’s hadden dan toch gelijk gehad.
Eindelijk was het bijna
Er kwam een nieuwsbericht op de tv, hoewel velen deze niet meer aan hadden staan, en ook via de radio probeerde men alsnog de mensheid te bereiken.
De asteroïde sloeg niet in nml. Hij zou passeren op een afstand van 10 miljard kilometer vanaf de aarde.
Men had zich misrekend.
Vele mensen vielen in slaap die nacht in hun tuintje, naast hun fles drank of nog met de spuit in de arm.
En werden de volgende dag wakker, er was niets gebeurd.
Het nieuws sijpelde binnen bij de aardbewoners.
Met spijt begon men de doden te begraven, dood voor niets.
De Maya’s hadden dan toch gelijk gehad.
Geschreven en verzonnen door: AnGeLWinGs
.