Korte Verhalen

De vossen Liefde

Featured Image

De vossen Liefde

Photobucket

In het grote dierenbos woonde een slimme vos. Deze vos was zo slim, dat hij het zelf wel wist en zodoende was hij nogal trots op zichzelf. Het straalde van hem af als hij met snelle pas door het bos wandelde. Hij had altijd een vage grijns om zijn snuit, daaraan herkende je vos nml, met zijn lange smalle snuit en die blikkerende tandjes. Vos was helemaal niet zo aardig, dat wist iedereen wel, hij had er al zoveel in de maling genomen. Dat was geen nieuws meer nml. Het werd een beetje voorspelbaar. Waar vos was, waren leugens en bedrog. Vos had zelf nog lang niet in de gaten dat hij geen hoog aanzien meer had in het dierenbos en dat de meeste dieren hem mijden als de pest. He was bad News nml. Soms deed vos wel eens aardig, maar dan had hij iets nodig bv een stukje kaas jatten uit de snavel van kraai, dat verhaal is inmiddels al bekend.

Of een ei jatten van mevrouw kip, fluitje van een cent want vos kon lullen als de beste, en zodoende kwam het zover dat vos eigenlijk geen vrienden meer over had. Afgezien van enkele relschoppers bij het water in de vorm van kikkermans. Maar die deden niet zo ter zake dat was watervolk meer niet.

Hij had zelfs enkele vossenwijfjes flink gecharmeerd met zijn imponerende rode vacht, en met zoete stem had hij ze verleid tot meer dan toegestaan voor het huwelijk.

Dat werd hem na jaren nog kwalijk genomen uiteraard, want de slimme vos smeerde hem weer zodra het te heet werd onder zijn poten. Nu was er nog een slim vossenwijfje, daar durfde hij niet bij in de buurt te komen, ze was slim, maar anders slim en dat wist hij donders goed.

Ze doorzag al zijn gemene plannen meteen en dat vond hij wel eng. Op het moment dat hij begon te lachen was een blik voldoende van die slimme vossenvrouw om hem de lach te ontnemen. Iemand die je doorzag dat gaf geen voldoening nml je moest wel het gevoel hebben dat je iemand te slim af was, en als het ergens soms dubbel leek dat het andersom was…Nou dan was de gein er al vanaf, bah wat baalde hij ervan.

Op een dag wilde hij haar ook een flink te grazen nemen, ze had nogal een mooi hol en daar had hij wel zin in, zodoende kwam hij op een dag langs wandelen en hij sprak haar vriendelijk aan, het leek even of hij veranderd was want zo aardig was hij nog nimmer geweest, tegen niemand.

De vossin hield haar kop scheef en luisterde bedachtzaam naar hem, ze wist allang wat hij van plan was, ze glimlachte wat naar hem en fleemde hem, met knipperende oogjes. Ze stak haar vossenstaart flink in de lucht om wat damesvossen geurig parfum zijn kant op de waaien. Hij was er niet ongevoelig voor en even wilde hij afzien van zijn plagerij, maar nee dat was hem ook zijn eer te na dus zodoende, vroeg hij of zij even wat wilde ophalen voor hem, bij de beek bij zijn kikkervrienden. Ze ging hiermee akkoord en ging op weg. Ondertussen timmerde hij een nieuw bordje op het hol met zijn naam erop en hij nam zijn intrek in het heerlijke hol van de vossin. Vossin kwam terug en zag wat hij gedaan had, ze timmerde op de deur maar hij deed niet open, ze was boos en gekwetst maar dit had ze kunnen verwachten, ze vertrok zonder haar goederen en ging op zoek naar een ander hol. Zo ging dat nu eenmaal in het dierenbos. Je kon er niet zoveel aan doen nml. De vos lachte zich suf om zijn slimme daad en ging gewoon door zonder enig gevoel over het feit dat hij eigenlijk een mooi vossin haar huis afhandig had gemaakt. Maar vossen zijn slimme dieren dus ook zij vergeten niets.

Photobucket

De vos kwam het vossenwijfje nog vele malen tegen, en elke keer dacht hij dat hij gewonnen had van het vossenwijfje maar toch iets aan hem knaagde want zo te zien was dat niet zo. Ze glimlachte nog steeds vriendelijk tegen hem en groette hem bij het voorbijgaan. Dat stak hem wel ergens, hoe kon zij hem nog groeten hij de slechterik? Dat was toch onmogelijk? Het irriteerde hem mateloos. Doch vossin was een volwassen vossenwijfje die slim genoeg was om je niet druk te maken om dingen als een hol oid. Ze had nu weer een prachtig hol gevonden om te verblijven dus wat deed het er toe als hij zo slecht wilde zijn was dat zijn zaak en niet de hare. Ze was blij zelf niet zo te zijn, ook al kon zij er ook wat van hoor, want vossen zijn en blijven slimme sluwe dieren. Maar ze zijn niet allemaal even slecht en gemeen uiteraard. Maar aangezien de vos het ergens niet kon uitstaan dat zij hem uit woede nog niet negeerde werd het een strijd die nooit beslist werd tussen beiden. Zodra hij wist dat zij een kippetje wilde verschalken ergens verstoorde hij het wel weer en rende hij ervandoor met de kip. Ging zij een konijn vangen dan sprong hij ervoor en rende er met het konijn vandoor, echt zwaar irritant maar vossenwijfje wist ook wel dat hij ergens toch wel iets voor haar voelde.

Lees dit ook eens:  Egyptische DNA droom

Dat was dan ook ergens wel weer grappig. Hij wilde wat zij had maar ontnam zichzelf het zicht op het goede in het leven. Het deed er niet zoveel toe vond het vossenwijfje. Ze kon het hem wel vergeven met een grootmoedig vossinnenhartje, was dat geen enkel probleem. Na vele jaren strijd en pesterijtjes, wilde vos weer in een goed blaadje komen bij vossin, zij lachte hierom maar dat wist hij niet, Hij bracht haar zelf een hele bundel konijnen voor haar hol:Kijk zei hij dat vind je vast wel lekker of niet ! Hij flitste met zijn tandjes bloot naar vossin in een poging om vriendelijk over te komen. Vossin deed net of ze het niet door had en ging erop in: Heerlijk vos dank je voor je goede gaven. Je wenst er vast iets voor terug? Vos schrok van zoveel vrijheid van meningsuiting voor een vossenwijfje, Eh ja natuurlijk, en hij likte eens om zijn lange snuit. Zeker wel!

Ik wil dat jij voor mij aan de overkant van het water vanavond iets gaat ophalen voor mij. Dat is goed zei vossin, en ze begon een konijn op te eten. Vos dacht ik laat haar lekker zwemmen in die koude vijver, eens zien wat er dan gebeurd met dat irritante vossenwijf. Die avond stond vos aan de waterkant en vossin kwam natuurlijk prachtig op tijd. Kijk zei vos hier vind je een vlot, je moet je goed vasthouden en dan kom je er wel. Hij likte haar eens op haar oor, en zij snufte het uit. Ok zei ze rillend, ik val er toch niet af? Welnee zei vos. Natuurlijk niet.. Hij glimlachte met zijn blikkerende tandjes. Ben je ooit eerder gevallen? Nee toch, waarom nu dan wel? En als je terug komt dan trouw ik met je beloofde hij plechtig. Ze gaven elkaar een lik om de bek en daar ging vossin heen in het donker. Vos gaf een flinke kef ten gehore en keek haar na, hierop werd het vlot omgegooid door zijn kikkervrienden en vossin verdronk in de ijskoude vijver, het was winter NB. Vos hoorde haar gejank in de verte en keerde tevreden om. Zo , geen strijd meer, het was klaar, en hij zou haar nieuwe hol gaan bewonen. Vos had nooit spijt, doch na dit gebeuren sprak geen enkel dier meer in het bos tegen hem, in eenzaamheid verbleef hij jaren in het hol in het bos. Hij verloor wel zijn haren maar nooit zijn streken, al kon hij geen enkele streek meer leveren, met zijn kalende vacht, liep hij beschaamd door het bos, en bibberde van de kou, want koud had hij het al sinds hij vossenwijfje had laten verzuipen in de bosvijver nml. En spijt had hij zeker ook. Had hij het maar niet gedaan, maar er was niets nog terug te draaien immers?

Op een dag vond een jonge vos een oude vos, dood in zijn hol, niemand wist dat hij gegaan was naar de vossenhel, want die is er ook, een heuse vossenhel. En ook daar vond hij het vossenwijfje nooit meer terug.

Laat meer zien

Gerelateerde verhalen

Bekijk ook
Close
Back to top button
Close

Een Adblocker gedecteerd

Je gebruikt een adblocker, zet deze uit om de hosting van de website te ondersteunen