Korte Verhalen

Genezing vond je bij Geertruida

Featured Image

In een klein dorpje in de top van Nederland woonde iemand, nou iedereen had het erover.
Het was een wief dat kon toveren. Had je ergens last van, dan moest je bij haar zijn.
Uit heel Nederland gingen ze naar haar toe. Het scheelde enorm veel zorgkosten want ze vroeg enkel om een kleinigheid. Bv een doos eieren, een pak koffie of suiker of pannekoekenmeel. Een plantje of een bosje bloemen was haar ook allemaal prima.
Je had geen arts of fysio nog nodig.

lokken tot aan je middel

Geertruida van der Berg – Heemstede, was haar naam. Vast nog van adel ergens ofzoiets. Men noemde haar gewoon Trui, dat vond ze ook allemaal prima. Ze werkte in de bouw, maar na het werk konden mensen bij haar terecht soms wel tot midden in de nacht.
Trui had energie voor tien, dus slapen ach, een paar uurtjes en Trui kon er weer flink tegenaan. Het was een sterk wief.
Ze had twee lange grijze vlechten, een bollig buikje, moederlijke borsten en prachtige lieve ogen. Vele mannen wilden met haar trouwen, maar geen denken an, Trui wilde dat gesodemieter niet in haar leven en an het lief…
Om het erf krioelde het van de kattenbeesten, en eenden bewaakten haar erf. Ze woonde in de boerderij van haar ouders, en dat beviel prima. Mannen repareerden met liefde de daken als er een lekkage was, een raam dat kapot was gewaaid door de storm, dankzij takken van de bomen rondom de boerderij dus al met al, Trui kwam het leven wel door.
Meestal kregen mensen die bij haar kwamen een zelfgemaakte mok met kruidenthee uit eigen tuin, dat met urine van de grote bok in het hok werd bemest. De thee smaakte heerlijk overigens het had een speciaal aroma, die men wel kon waarderen.
Bram woonde in Amsterdam en had al tijden last van zijn arm, mn de elleboog was zeer pijnlijk dus hij toog aan op het kleine dorpje in de nok van Nederland. En inderdaad hij was per direct genezen na de behandeling van Trui.
Hij kwam terug op kantoor en hij was dolgelukkig. Hij vertelde in geuren en kleuren zijn verhaal over de wonderlijke Trui. Ze was ouder dan hij, maar zelfs hij was zwaar onder de indruk van deze fitte aparte knappe dame.
Wat een wijfffffffffffff…niet normaal joh! Bram zijn ogen glinsterden als hij weer dacht aan die heerlijke aparte Trui!
Zo werden ze nauwelijks gemaakt dat soort vrouwwezens. En haar thee, Gottogot nog eens aan toe die was zo lekker! Hij had aangeboden haar thee te verkopen, maar dat wilde ze niet hoor, nee het was haar recept en ze had geld zat, ze had niks nodig van al dat bekendheidsgedoe. Een journalist had ze al eens hals over kop de deur uitgemieterd. Sodeflikker toch gauw op brutaal wezen had ze geroepen, ik wil dit niet kloarrrrrr deruuttttttt!
En daar lag de journalist zomaar pats boem op het erf, waar de katten hem meewarig aankeken.
Ja ze was sterk die Trui!
En wat heeft ze bij je gedaan dan, vroegen de collega’s nieuwsgierig? Bram was niet zo van de vrouwtjes dat wisten ze allemaal wel, ook werd dit in de wandelgangen nooit zo genoemd, maar dat hij op een oud wijfje viel wilde toch wel wat zeggen immers?
Het was hooguit intrigerend. Wat ze deed, zei Bram. Hij keek dromerig om zich heen. Tjah, ze bevoelde mijn arm, wat knijpen enzo, dat was pijnlijk en ineens wist ze het.
Aha!!! Zei ze en toen pakte ze een steen, zo groot als een baksteen en ze bepaalde een bepaalde hoek van de steen, en keek met precisie naar mijn elleboog, kneep nog eens in mijn arm op bepaalde plekken, en met wiskundige blik, sloeg ze met de steen zo tegen mijn bot aan en toen was de pijn weg!
Ga wegggggggggggg! riepen de collega’s verbaast, echt waar?
Ja serieus. Ze slaat iedereen dus met die steen en dan is het over.
Dan gaat de pijn weg. Niemand weet hoe ze het doet maar ze doet het!

Lees dit ook eens:  Zoals het leven kan gaan

Nou meer en meer collega’s gingen op reis richting het hoge noorden, want iedereen had wel eens een pijntje. En ja hoor allen kregen ze een mep van die steen en de pijn was weg.

Dat was kras.
Die steen was magie, zeiden ze, nee hoor, Trui was de magie.
Trui lachte dan maar wat en zei nee hoor, deze steen is van mijn overovergrootmoeder, en zij was heks.
Het is een bijzondere steen en mijn gave zorgt ervoor dat ik aanvoel waar ik moet slaan.
Kras en dat was het en bleef het ook.
Had iemand hoofdpijn dan sloeg ze je op je kop, had je pijn in je kont, dan kreeg een tik op je kont, had je last van je oog dan kreeg een tikje tegen je oog met die steen, maar werkelijk de pijn was weg!

De minister voor gezondheid e.d. in Nederland wilde Trui graag in dienst nemen, dat zou miljoenen schelen natuurlijk en dat konden ze dan mooi weer uitgeven aan zichzelf, maar Trui weigerde dat. Niks doe ik voor jullie, wat deden en doen jullie voor anderen immers?
Nee niks daarvan, Trui moest er niets van hebben.
Ze kreeg de mooiste spullen aangeboden en zelfs het koningshuis ging met klachten al richting Trui. die klats met de steen ieder een tik gaf, de ene keer hard en de andere keer een kleine tik.
Maar het werkte en daar ging het immers om.
Die Geertruida van der Berg – Heemstede, dat was me er eentje.

 

©Angel-Wings

 

Laat meer zien

Gerelateerde verhalen

Bekijk ook
Close
Back to top button
Close

Een Adblocker gedecteerd

Je gebruikt een adblocker, zet deze uit om de hosting van de website te ondersteunen