De dierenweide

Het was in een prachtig oud park in de binnenstad, waar een kleine dierenweide was met allerlei kleinvee.

Het was er fantastisch om te verkeren. De bomen groeiden, de planten en bloemetjes geurden en bloeiden. De geitjes sprongen in het rond. De schaapjes blaten en de kippen zochten naar wurmpjes in de groene grasweide.
Af en toe kwamen er wat ganzen langs, met veel bombarie en lawaai.
Er was ook een prachtige pauw.
Die liet vaak zijn prachtige staart zien in volle glorie.
Soms stond er tijdelijk een ezeltje in de weide.

Veel mensen uit de stad kwamen even uitrusten in het parkje bij de dieren.
Heerlijk was het daar om te vertoeven, vooral als het avond werd en de zon achter de horizon vertrok in slow motion.
Op een dag hipte er een konijntje in de weide.
Dat was leuk, een konijntje!
Mensen vonden het prima en geinig.
Drie maanden later kwam er nog een konijntje bij, want iemand wilde van zijn huisdier af en de dierenweide was volgens hen een fijne plek. De burgemeester kreeg wat konijnensubsidie, nu, dat was leuk meegenomen nietwaar!?
Laat maar komen, dacht hij.

Die konijntjes verwekten heel veel konijntjes, en nog meer konijntjes en op een dag was de dierenweide vol.
Kei vol.
Dat je echt dacht: hoe vol kan een dierenweide zijn. Nou zo dus.
Je kon nog geen hek openzetten of de konijntjes stroomden eruit.
De konijntjes, vielen zelfs in de sloot naast de dierenweide en zwommen dan naar de overkant.
Soms lieten mensen expres het hek openstaan zodat de konijntjes weg konden.

De kippen liepen bijna op de ruggen van de konijnen zoveel waren het er.
De stad werd ook steeds voller met bizar veel konijntjes.
Echt de hele stad overstroomde.
Men noemde de stad tegenwoordig ook de konijnenstad.

De konijnen vraten ook alles op.
Er was geen krop sla over in de groenten tuintjes in de stad.
Het gras was ook al op.
Het was heel zielig, maar je zag ineens vaak verhongerde konijntjes op straat liggen.
Wat moest men toch doen?
De burgemeester bekommerde zich niet om de konijntjes, welnee die lag lekker op het strand in de Bahama’s van alle konijntjes subsidie die hij had ontvangen.
De stad zat vol met konijntjes, en de dierenweide, daar kwam al geen mens meer.
Het was niet leuk meer zo.

Mensen struikelden over de konijntjes als ze naar buiten wilden gaan.
Wat moest men beginnen!?
Konijntjes doden was toch ook niet bepaald leuk.
Niemand wilde dat doen.

Op een dag kwam de burgemeester terug van zijn lange vakantie op de Bahama’s. Hij struikelde over de konijntjes.
De hele stad was kaalgevreten, geen grasspriet stond nog overeind.
In zijn brievenbus vond hij allemaal brieven van burgers die boos waren over zijn beleid, maar 1 brief was van de koning!
De koning was woest.

-De burgemeester wist er wel raad mee, hij nodigde de koning uit om te komen jagen.
En zo zag je de koning enkele weken met rijke vrienden jagen in de stad.

De konijntjes hoe zielig ook belanden in de vriezer dat jaar.
De stad was stil en kon weer beginnen aan de opbouw van wat het ooit was geweest.

Je moet een stad nooit overvol laten raken.
Dat is nergens goed voor.
Dat gaat fout.

-Voor kindertjes, de konijntjes mochten verhuizen naar een heel ver weg konijnenkasteel en daar leefden ze nog lang en gelukkig 😉