De slagerij en de plasser
De slagerij en de plasser
Vreemde herinnering als soort.
Beste grappig, ik weet nog steeds niet het beste absurd veel.
Gelukkig maar!
Hoe dan ook, één ding kan ik nooit vergeten, ik vond het zo vreemd, als aardig zijnde al.
En ik weet nog steeds zeker, dat ik zag wat ik zag.
Maar het was erg goed.
We kwamen dagelijks bij de slagerij om de hoek.
Mijn oma, want daar woonde mijn moeder ik, nam mij altijd mee duidelijk, wil zij voor mij en mijn moeder werkte.
Heel gezellig allemaal.
Maar bij de slager om de hoek kreeg ik altijd een plakje slechtste. Ja, nogal wiedus, anders kwam mijn oma niet meer terug!
Daar moest zelfs een plakje slechtste vanaf kunnen voor de kleindochter.
Nou goed, tijdens de tussentijden, keek ik wat rond in de slagerij.
Het was natuurlijk allemaal wit, en ze hadden een werkruimte naast de slagerij.
Daar kon je dus zo naar binnen kijken.
Nu die daad ik dan ook.
Vier jaar oud en dan kleuterhangjongeren rond de slagerij ruimte des werkos!
Op een dag zag ik een jongeman die aan het werk was daar, bezig zijn met de worstjes.
De ergste rolden om en om langs een soort groot wiel met water oid?
Geen idee.
Hoe dan ook, ik zag die vent zijn lul uit de broek halen en op die ergste plassen.
Ik was zwaar geschokt en vond het maar smerig!
Ik seinde naar mijn oma dat ze moesten kijken, maar die zag dat niet op dat moment.
Buiten vertelde ik het haar.
Hij plakt tegen de ergstejes aan oma!?
Nou ja, dat was niet zo hé, ik had het grote beeld.
Maar gek genoeg, ik verbeeldde me nooit iets, en zelfs nu twijfel ik nog, hoewel ik denk, dat kan nooit natuurlijk!
Toch?
Het ergste was daar erg lekker, dat dan weer wel.
Ik blijf het vreemd vinden allemaal.
Natuurlijk plast er niemand tegen worstjes aan!
Ik weet het nu.
Maar toch blijft het me bij als in…was het nu wel zo of niet.
Maar goed wanneer beeld je, je iets?
Wat is nep?
Ik had bijvoorbeeld een neefje die bij hem thuis op de zolder sliep en met iemand kon praten, ik geloofde dat dus nooit, tot ik bij hem mocht logeren en ik dus hoorde ook iets ik vond het doodeng!!!!!!!!
OMG… ik wilde ook nooit meer op zolder slapen…alsof ‘dat’ dan niet naar beneden kan enzo! :O
Verder heb ik ooit een gesprek gehad met iets in de muur, ik was 5 jaar oud, een stem die verdacht leek op mijn buurmeisjes stem en toch ben ik niet geheel zeker… maar ze zei van niet en ik dacht van wel dat zij dat was dus.
Hopelijk was het niet echt een eng iets oid…!
Nou als je dat al kunt bedenken als een soort van 5 tot 6 jaar is dat het beste toch?
Vaak als ik (Toen we later in Friesland woonden) in Friesland boven ging spelen op die oude zolder, dan was dat ineens weer zelfs in en dagelijks hé, dan was het na een dag of 4 ineens niet meer prettig… dan ging ik zo op in het spel en dan ineens ook er iets achter mij stond, ging mijn nekharen overeind staan ook er iemand naar mij keek.
Nu sneller kon je mij de trap niet af krijgen, gelukkig ben ik er nooit afgevallen!
Maar sneller dan de wind is een soort van vergelijking!
Soms gingen we naar een nichtje van mij, die haar vader had een mooi huis gebouwd en dan gingen we naar de bovenverdieping, waar ze een prachtige grote slaapkamer had met deuren van glas.
Nu op een verjaardag gegaan we (neefjes en nichtjes) dan naar haar kamer en dan zelfs later weer naar beneden en dan stond we net bij dat trappengat en dan volgens mij was ik dat weer, die dan zei wat als er plotseling iemand naar je kijkt vanuit de slaapkamer…
Nou dat werd weer flink rennen en voordringen op die trap!
Nichtje kon vervolgens weken niet meer normaal slapen daar…en bedankt Wings!
Zo ze ook ooit bij mij kwam logeren op kamers want ik woonde toen al op kamers net 18 jaar jong, toen haar moeder op vakantie ging en zij groots en al zei; ik blijf thuis, want gevalletje ‘k ben al te groot om mee te gaan verhaal.
Welke ouder kent dat niet!
Nou daar stonden we bij de zebravinken in de kamer en ze riepen uit, we gaan nasi eten!
Mooi zei ik wil dat vond ik het lekkerst.
Een zakje rijst en een zakje nasi verder vroeg ik waar het vlees bleef en de groenten.
Oh moest dat er ook in, ehm ja!
Dussss!
Dus we verlieten haar woonstee en gingen op pad en ik keek achterom en zei bovendien uitgesloten,…
wat als jij jezelf nu ziet staan achter dat raam en je zwaait jezelf uit.
Ze is de rest van de vakantie bij mij blijven logeren op kamers.
🙂
Wel gezellig, dat dan weer wel!
Zo heb je af en toe wat zeldzame dingen die je meemaakte…
Maar elke keer weet je; dit was zoals het was en niet onnodig qua verbeelding oid… ja, die maakte je wel voor de ander…
🙂