VSM werkt ook bij de hond
Mijn ene kleine dikke -chihuahua- slak, zo noemen we haar wel eens liefkozend.
”Heey slak… ”
🙂
Ze is heel cute hoor…maar gewoon een lekkere dikke slak! Een knuffelhond dus.
Anyways als zij iets heeft ”oh drama”!
Ze gaat dan dood ofzoiets, dat denkt ze dan zelf.
Prikje van een bij en madam lag al vlak in de tuin, trillend en wel en ze wilde nooit meer naar binnen toe…want het einde was nabij.
Nou met veel gesprekken en massages wilde ze dan uiteindelijk na vele uren wel mee naar binnen, om daarna meteen weer naar buiten te rennen, jep weer in de tuin…
het leven vlood henen hoor.
Zo eentje dus. Heb haar toen naar binnen getild en de deur dicht gedaan.
Nou 2 jaar geleden had ze haar pootje bezeerd en oh wederom de drama, madam kon niets meer eten of drinken, nee, ook niet als je het naar haar toebracht…stel je voor zeg!
Nee, dat moest weer via een plastic spuitje in haar bek gespoten worden, evenals al dat lekkers natuurlijk, wel graag aan de mand gebracht en in het bekje gestopt!
Ja ze kon natuurlijk niet meer met haar koppie naar beneden oid… neen het was vreselijk!
Ontlasting?
Oh die hield ze gewoon op!
Paar dagen,… ja hoor!
Ik vermoed als ik haar geen water had gegeven en eten, dan was ze gewoon doodgegaan door uitdroging en honger.
Ik heb haar toen nog Nutrigel gegeven zelfs om aan te sterken.
Ze lijkt wel wat op deze maar dan is zij zga wit
Het ging echt niet meer gewoon, en pijn had ze niet eens echt, het was een beetje aankreupelen, aanstellen en hobbelen en ‘neuh ze piepte niks niet’…maar oei ”de drama”.
Zo ook eergisteren ze zich verstapte tijdens het spelen met de anderen.
Meteen weer een drama, madam ging in de mand liggen zo van; Nou daar ga ik weer hé?
Zie je nu wel!
Ze trok wat met dat pootje, maar het ging best oké.
Ze liep er zelfs nog op, tot ze zag dat als ze in de mand bleef, ze toch meer aandacht kreeg, dus bleef ze gewoon in die mand!
Gelukkig had ik van dat mooie blauwe fysiotape gebeuren, dat plakt wel, maar niet echt… heel gaaf wel…
Dus ik zwachtel haar pootje in inclu haar want zelfs daar blijft het op plakken en dat heeft een dagje zo gezeten en dat vond ze heel fijn. Eén zo’n taping over de rug heen, heerlijk vond ze het.
Dat gaf wat steun e.d. dus ze liep weer wat meer, maar eten en drinken, geen denken aan zelfs! Ik zag haar kijken met die blik van ”en waar is die nutrigel”?????
Nou die was op…
In de avond heb ik haar pootje ingesmeerd en gemasseerd met VSM arnica zalf, (Ja dat kwam ineens in mij op, wat ons helpt een dier natuurlijk ook) daarna die zwachtel er opnieuw overheen, want dat kan dus met die speciale fysioplaktape die niet echt plakt maar wel plakt… heel gedoe om uit te leggen… enne…
Madam was helemaal happy en de dag erna… was zij dus plots wonderbaarlijk genezen!
Hahaha ze loopt weer gewoon, niets aan de hand, was er iets aan de hand dan, daar wist ze niets van.
Ze heeft me de hele dag bedankt.
Dankbare likjes op mijn hand, of mijn tenen… dan weer mijn benen, gewoon zo in het voorbijgaan, heel lief wel.
Ik kan aan haar ogen zien hoe en wat ze wil zeggen, en dit zegt ze niet zo vaak, ik was een beetje haar Messias!
Feels good! 😛
Dat soort blikken, sommigen hebben dat, die leer je kennen…
