Het donkere mensenland!
Het donkere mensenland!
Het was al heel lang geleden, niemand wist nog wanneer.
Maar dan ook echt vreselijk lang geleden.
In een land heel ver hier vandaan woonden in die tijd dus echt heel lang geleden allemaal donkere mensen. Echt alles aan hen was donker, hun huid en haar en ogen en zelfs hun neushaar was donker. Dus dat was enorm donker.
Echt dat je zegt: Goh wat was dat donker. Zo donker dus.
Nu vonden die donkere mensen dat ze eigenlijk hun huizen wit moesten verven, en dat deden ze dan ook. Alles werd uiteindelijk wit. Kei en kei wit.
De straten waren wit, hun huizen waren wit, hun schoenen waren wit, en hun kleding was ook wit.
Zo vielen ze ook goed op natuurlijk in het verkeer, dus dat was weer een pluspunt.
Er gebeurden nauwelijks ongelukken dus bijna niemand hoefde naar het witte ziekenhuis in hun land.
De mensen waren gelukkig en tevree.
Op een dag kwam er een gezin van 4 personen aankloppen bij hun stadspoort.
Ach kijk toch, witte mensen, en gek genoeg droegen zij juist zwarte schoenen en kleding.
Maar goed, ze vroegen of ze binnen mochten komen want ze vonden hun land niet zo leuk meer.
Nu dat mocht wel.
Ze waren flink een bezienswaardigheid.
Iedereen kwam kijken naar deze bleekscheten.
Ze waren best lelijk en dansen konden ze ook al niet.
Nu konden de donkere mensen goed dansen. Die dansten eigenlijk de hele dag door. Ze dansten zelfs als ze eten gingen koken. Of als ze naar bed gingen. Dus dit was wel hilarisch want de witte mensen moesten de hele tijd een dansje doen.
Ze dansten zo enorm uit de maat dat het gewoonweg koddig was om te zien. Dus al die donkere mensen lagen dubbel van het lachen en zo begon men dus zijn dag met het kijken naar de slechtdansende witte mensen.
Het liedje: Begin de dag met een dansje , komt dus daar vandaan dat snap je.
Nu woonde de witte familie al een tijdje bij de donkere mensen en die familie had dus nog meer familie die uiteindelijk ook aanklopten bij de stadspoort.
Ze wilden best een dansje doen, als ze dan maar een leuker leven kregen immers.
Nou ook deze familie mocht naar binnen toe.
Geen enkel probleem. En dat ging maar zo door. De ene na de andere bleekscheet kwam in dat land wonen.
Nu droegen ze wel hun donkere kleding dat scheelde weer enorm, want ja anders zouden ze niet eens opvallen in de witte stad en zou men hen zomaar kunnen overrijden!
Nu mocht best gezegd worden dat de witte mensen best onopgevoede kudkids had.
Jeetje wat waren die vaak vervelend.
Nu vielen ze ook veel meer op natuurlijk!
ja zeg nu zelf zag je iemand wegrennen met witte kleding en schoenen aan in een witte stad, nou ja dan viel het niet echt op. Maar oh wee als jij toch zwarte kleding aan had in die witte stad, iedereen zag je.
Dus misschien kregen de witte kinderen wel vaker de schuld en hadden ze niets gedaan. Dat kon best maar zo wezen, je weet het niet natuurlijk.
Maar men kreeg wel een beetje flink de schurft aan die rot kids.
Nu was er een best aardige witte meneer die zei: Weejuhwat…
Ja hij sprak een beetje vreemd die W uit, dat was ook weer flink hilarisch natuurlijk voor de donkere mensen.
Nou hij stelde voor om elk jaar als Sinternacht kwam, dat was een heilige donkere man die altijd in de nacht kwam om kinderen cadeautjes te geven, dat witte mensen hem dan zouden gaan helpen met het rondbrengen van die cadeautjes aan kinderen in dat land.
Het voorstel was dan dat de witte kudkids die stout waren geweest mee moesten helpen om de pakjes door schoorstenen enzo van al die witte huizen te stoppen.
Zo zouden donkere kinderen de witte kinderen leuker gaan vinden en zouden ze minder discrimineren want dat deden ze natuurlijk ook.
En zo zouden de stoute witte kinderen leren van hun fouten.
Zo gezegd zo gedaan en elk jaar als het Sinternacht was en als die Sinternacht kwam met zijn witte mijter en jurk en witte baard en zijn donkere huid, dan renden er allemaal verklede witte kinderen rondom hem met pakjes voor kinderen in dat land.
Dat ging zo eeuwen goed. Maar op een dag was er een zeurende witte medemens die begon te ouwehoeren over al die arme witte kindjes van hun, die zo wel leken op slaven!
Nou witte mensen en slaven, breek hun de bek niet open, want dan kwam er flink wat los. Ze kwamen uit een land waar ooit veel slavernij had plaatsgevonden en veel witte mensen, witte mensen hadden verkocht aan donkere mensen om hen te misbruiken als slaaf!
Dat was heel gemeen natuurlijk!
Maar dit had niets van doen met die witte kindertjes die leuk zwarte piet met schmink mochten spelen op Sinternacht.
En het was goed tegen discriminatie en het zorgde ervoor dat men elkaar beter accepteerde, want kijk die witte mensen waren toch wel heel erg aardig! Ze gaven zelfs cadeautjes aan kinderen!
Maar nee hoor zeurwitje kon er geen genoeg van krijgen, ze bleef maar zaniken en zeuren.
Toen werd het plots verboden.
Veel mensen witte en zwarte waren erg boos.
Maar daar deed je niets meer aan.
Uiteindelijk had zeurwitje haar zin, en kwam er meer discriminatie want ja, zie je nu wel die witte mensen waren vervelend.
Het pakte uiteindelijk zo vervelend uit dat niemand die witte mensen nog mocht en ze uiteindelijk het land uitgezet werden en dan allemaal dankzij 1 zeurwitje!
Hierna importeerden ze mooie witte vlindertjes in hun land om de witte medemens toch nog wat te eren. Maar de witte mensen mochten nooit meer naar binnen, omdat ze zeurpieten waren!
En de donkere mensen hun eigen donkere pieten hadden die wel aardig waren en cadeautjes gaven aan kinderen in het land.
