Buren…
Geert en Janne waren aardige buren, zo ondervond het gezin dichtbij.
Deze mensen hadden behoorlijk wat gelden achter de hand en gezien hun woning, en verleden, zat dat wel goed.
Treeske mocht komen schoonmaken bij hen, en dit deed ze al jaren met plezier.
Janne was geen moeilijke vrouw, en Geert was het liefst buiten bezig in de tuin, zo hij dit al jaren gewend was geweest op zijn boerderij.
Treeske had het niet zo ruim. Jarenlang moest ze wel schoonmaken omdat haar man al jaren afgekeurd was en zij als huismoeder, de kinderen had grootgebracht.
Treeske was een aardig vrouwtje maar had een nare eigenschap, zoals wel meer mensen dat hebben, nml jaloezie.
Treeske kon soms haar ogen niet afhouden van de mooie spullen in het huis van Geert en Janne en soms nam ze wel eens stiekem iets mee uit de woning tijdens haar boentocht.
Als Janne begon over een gemist iets in het huis, legde ze het berouwvol weer terug, maar toch!
Het bleef knagen aan Treeske. Die oude mensen konden werkelijk alles, en zij konden nooit iets leuks kopen of doen.
Toch voldeed ze aan de vraag naar hulp in de huishouding en op een dag, sprak zij hierover met haar man Klaas.
Klaas?
Ja,… bromde hij, wat is er meid?
Die buren? Geert en Janne?
Ja,… wat is ermee Meid? bromde Klaas weer vanachter zijn krantje.
Het is zo oneerlijk, riep ze uit, haar ogen glansden vol gloed, zoals toen ze nog een jonge deern was geweest.
Klaas kende die blik wel. Ze gooide dan haar rode krullen naar achteren en dan tuitte ze haar lippen tot een streep.
Oh ja Klaas kende haar zo erg goed, daarom was hij voor haar gevallen toendertijd. Nu wist hij ook dat dit niet altijd veel goeds voorspelde. Hij kende haar wel zo zachtjes aan.
Wat is oneerlijk meidje? Vroeg hij zacht.
Hij keek haar aan met zijn bruine ogen.
Waarom heeft de een alles en een ander zo weinig?
Ja omdat zij heel hard gewerkt hebben meidje?
Werk ik soms minder hard omdat wij geen boerderij hadden dan Klaas? Pruilde Treeske.
Zij zijn al zo oud, en wij? Waarom kunnen wij geen beter leven krijgen?
Mopperend stond ze op, haar rug stijf van spanningen, van onvergoten tranen misschien? Klaas wilde haar wel troosten maar hoe kon hij? Hij kon hun levens niet rijker maken dan het was en hij wist dat dit niet rijk bedeeld was.
Hij wilde het haar zo graag naar de zin maken. Maar hoe? Het leven was zo moeilijk geworden sinds de euro.
Hij wist het ook niet meer nml.
Treeske keek hem aan en plots werd haar blik zacht, en lief, ja zo kende hij haar ook weer nml.
Ze nam plaats op zijn schoot en vertelde hem haar plan.
Klaas wilde niet meewerken uiteraard niet zeg! Hoe haalde ze het in haar hoofd zelfs?
Die goede mensen zo belazeren? Oh nee geen denken aan, maar de maanden stilte die haar dank was na zijn afwijzing, zorgde er wel voor dat hij overstag ging. Hoezeer het hem ook aan zijn hart ging.
Na een jaar vertrouwen winnen van deze lieve mensen, kregen ze het voor elkaar eindelijk.
Het geduld werd beloond nml. Treeske werd een wat killere vrouw dan Klaas gewend was maar zo dacht hij, dat zou wel overgaan als, nu ja als het achter de rug was?
Misschien? Geert werd een beetje vervelend de laatste tijd, na alle tegenslagen die hem overkwamen, en ze wisten Janne wel zo te bespelen dat ze het er ook mee eens was dat hij weg moest.
Opgenomen in het ziekenhuis, psychiatrie. Heel ver weg het liefst dan kreeg hij minder bezoek en zij wisten wel dat hij daar niets mee aan kon. Hij had een zwak hart, en daar speelden ze handig op in.
Treeske had al vele maaltijden bereid in dat huis, en hierbij enkel moederkoorn verwerkt in de voeding dat deed zijn werk wel.
Janne wist niet meer waar ze het zoeken moest. Haar man Geert weg van huis en daar zat zij afhankelijk van haar oh zo lieve buren, in dat grote huis aan de dijk.
Helemaal alleen. Janne voelde zich ook meermaals niet goed.
Treeske met haar vochtig glanzende ogen bezag dit alles met een bepaalde kilheid aan.
Het deed haar maar weinig.
Klaas in de ban van zijn vrouw deed wat ze hem opdroeg.
Geert kreeg het zo te pakken in de inrichting dat zijn hart het begaf…eindelijk. Dacht Treeske.
Dit was al een geslaagde actie.
Hierna volgde het maal voor Janne die dag die al weinig wilde eten na de enorme tegenslag, het verlies van haar man waar zij al jaren lief en leed mee had gedeeld.
De volgende dag, moest zij naar het ziekenhuis dingen regelen, ze was op en leeg en voelde zich zo naar.
Ze zakte in elkaar op de stoel en stierf een dag na haar man.
Treeske en Klaas glimlachten samen, hij was testamentair curator, tzt lag alles in hun handen.
Het spel ging er nog om, om de familie wat om de brei te laten draaien en dan.
Dat kwam wel goed.
Tijdens de begrafenis van het echtpaar stonden zij arm in arm, dichtbij, en hielden ze elkaar innig vast.Hun plan was geslaagd en die nacht, hervond Klaas een vrouw in zijn bed die hij al jaren niet gekend had.
Eindelijk het plan, voorbij.
En niemand die het zag of door had.
Of toch wel?
AngelWings
(misschien wel waar gebeurd?)
