Korte Verhalen

”Voor de toekomst, betaald u wat”.

Featured Image

”Voor de toekomst, betaald u wat”.

Photobucket

De twee gezworen hartsvriendinnen liepen over de kermis te zwalken in het dorpje Noswaar.
Het is net weer als vanouds, hé, gierde Annet het uit, van het lachen. Net als vroeger hadden ze weer eens de slappe lach. Klaartje gooide haar zwarte krullende haren over haar schouders en knikte heftig met de tranen in haar ogen van het lachen.
Oh die Calypso vreselijk, ik ben er nog draaierig van, riep Annet uit.
Hikkend hingen ze elkander over de schouders.
Kom laten we een suikerspin gaan eten. Hé nee dat plakt zo, riep Klaartje nog uit, maar Annet rende al naar de suikerspinnen kraam en bestelde 2 grote suikerspinnen op een stokje.
Hier zei ze gul en ze stak een suikerspin uit naar haar beste, beste vriendin!
Kom zei Annet weer enthousiast, ze trok Klaartje mee naar een klein tentje op de kermis, het stond iets achteraf.
Wat is dat voor iets zei Klaartje, de suikerspin angstvallig uit haar gezicht houdend. Ze wist hoe erg dat spul kon plakken als het tegen je gezicht aan kwam.
Annet knipoogde dat is de waarzegster!
Kom, we gaan er naar toe.
Ik heb niet zoveel zin hoor, zei Klaartje met opgetrokken gepenseelde wenkbrauwen en een kleine roodgestifte mond.
Annet trok aan de bel die voor de tent hing, giegelend hing ze weer tegen Klaartje aan.
Ben je teut ofzo, vroeg Klaartje verbaast.
Ik ben uitgelaten, hikte Annet, net een hond! Gierend van het lachen viel ze bijna om.
Klaartje kon haar vriendin nog net tegenhouden om te vallen, maar het scheelde niet veel of Annet had de hele tent meegenomen in haar val.
De tranen biggelden over hun wangen van het lachen, maar plots stond er een grote kalende man voor hen in Arabische kledij.
U kunt binnen komen, zei hij met een zware stem.
De beide meiden waren onder de indruk, hun lachkick was direct verdwenen.
Op een oud tafeltje stond een schoteltje met erboven een kartonnen opschrift, er stond op:

”Voor de toekomst, betaald u wat”.
Wat dan? fluisterde Klaartje. Geen idee, prevelde Annet met haar volle rose gestifte lippen.
Een beetje nerveus wachten ze af, of er iemand bij hen kwam in de tent.
Het duurde nogal lang, ik zal even iets op het bordje leggen, zei Annet. Nee ik betaal wel, zei Klaartje.
uiteindelijk legden beiden 10 euro op het schaaltje.
Ze bleven wachten in de tent.De lantaarn in de hoek brande vaagjes, het licht flikkerde af en aan.
Best eng hé?? zei Klaartje.
Nou en of, mompelde Annet.
Zullen we maar weer weg gaan, opperde Klaartje.
Nee, we hebben toch betaald! Annet keek om haar heen en zag een kleine opening in de tent, misschien moeten we daar wel naar toe?
Ze liep naar de opening en trok deze op zij.
Voor haar stond een bankje, en in het midden een grote tafel met kaarten erop en een glazen bol.
Kom, zei ze tegen Klaartje hier moeten we vast zijn.
Ze namen plaats op het bankje en wachten maar weer af, en uiteindelijk kwam er een heel oud vrouwtje tevoorschijn.
Ze liep krom en was erg gerimpeld.
Ze bekeek de dames raadselachtig, met haar lichtgrijze ogen.
Ze begon een pakje kaarten te schudden, en zei niets.
Beide meiden begonnen te giegelen, alweer.
De oude vrouw legte de kaart en wees naar Klaartje, jij donkerharige dame.
Je zult je geld waard zijn, maar het niet beseffen, je krijgt een fijn leven.

Lees dit ook eens:  De Weg

De oude vrouw begon weer de kaarten te schudden, en wees naar Annet, en jij blonde dame.
Je mond is aantrekkelijk, je lach ook, ook jij zult waardig zijn zonder het te beseffen.

Beide meiden glimlachten maar eens vriendelijk naar de oude dame, was ze kierewiet ofzo?
De oude vrouw schonk een kopje thee in voor beide meiden en zei, we gaan theebladeren lezen.
Drink de thee op.

Gehoorzaam dronken ze hun thee op, en vielen in een diepe, diepe slaap.

De tent werd snel afgebroken, en ging op weg richting Rusland.
Jarenlang moesten de twee vriendinnen hun werk waardig zijn, misschien als dan ooit, zouden ze terug mogen naar huis.
Maar nu nog niet, nog lang niet. Ze woonden in een hoerenkast, en Annet kon er soms wel om lachen, de rum en haar bontjassen hielden haar warm.
Klaartje kon er maar niet aan wennen, aan het harde leven in het Rusland.
Op een dag werd een rijke Rus verliefd op haar en kocht haar vrij van de hoerenkast en zo kwam het dat Klaartje in Rusland een nieuw bestaan op bouwde met Boris.
En ze soms Annet nog wel eens sprak aan de telefoon.

©AngelWings

 

 

 

 

 

 

 

Laat meer zien

Gerelateerde verhalen

Bekijk ook
Close
Back to top button
Close

Een Adblocker gedecteerd

Je gebruikt een adblocker, zet deze uit om de hosting van de website te ondersteunen