Angel-Wings

Ouders…

Featured Image

Ouders…

In het pure ongewisse liet men mij, als klein kind.
Naderhand snap je pas de impact die het had in hun leven, en niet op het mijne natuurlijk.
Toen nog niet, …gevoel voor humor, ach? Wat wist je daar nu van als kind zijnde.
Dat leer je later pas.

Ik kreeg een super lieve tweede vader!
Voor mij is hij nog steeds mijn echte pa! Want zo was het…
Hij hield van mij als een echte vader.
Helaas hemelde hij te vroeg!

Maar alsnog heb ik vele trekken van hem meegenomen, nu zat dat ook wel in de familie!
Maar alsnog…

Ik kreeg een schare duifjes onder mijn hoede.
Dagelijks moest ik hen voederen terwijl ik eerst naar ze floot waarop ze naar mij toekwamen.
Mooi gezicht altijd.
Voor mij heel gewoon en een dagelijkse gang van zaken natuurlijk.
Ik genoot er wel van.

Nu vonden wij eens een tortel duif met een gekneusde vleugel.
Photobucket
Nu hadden we een klein minikooitje, waar meneer dan in mocht revalideren!
En ik mocht een naam verzinnen!
Hoe zouden wij die beige lachende duif gaan noemen.
Ik als onschuld noemde het woord PIK! We noemen hem Pik mama en papa…
Nou, nou mijn ouders lagen vlak over de tafel van het lachen, ik snapte er geen jota van natuurlijk.
Hoezo wat was er mis met Pik?
Bedoel een duif pikt…dus?
Boos keek ik hen aan weet ik nog.
Snapte die humor niet.
Nou goed het werd dus PIKE!
Dat vond mijn moeder leuker op de een of andere manier. 🙂

Pike kreeg nog een vriendinnetje in zijn mini kooitje…, zie ze nog zitten op die stok met zijn tweetjes.
Maar vriendinnetje kreeg kroep oid..en de komkommer, die men normaal gaat geven als vogeltjes kroep krijgen (om te eten hé?)
wilde niet helpen…het is pure astma voor die arme dieren en ze was niet meer te redden.
Ondanks Pike zijn liefde en gekoer dagelijks, het kwam niet meer goed.

Mijn pa een ruige Fries nam het zieke duifje mee naar buiten en stak de schop dwars door haar nekje en men verzekerde mij dat dit toch werkelijk het beste was!

Ik had er later wel vrede mee!

Ik had ook een prachtige duif…een kereltje…grijs met prachtige witte veren aan zijn poten en een witte bef op zijn borst.
Deftig koerend was hij een duif te zijn en ook hij kreeg een naam!
Befke!

Photobucket

(Zo zag Befke er uit, met een klein wit befje op zijn bolle borst…)

Mijn ouders weer onder de tafel van het lachen om mijn vreemde naamkeuzes…zat er toen al in blijkbaar?
Anyways ik snapte er weer eens niets van en oké dit keer bleef het dan bij Befke!
Wat zullen de buren wel niet gedacht hebben als ik roepend over het erf liep en Befke riep…?

Vele jaren later begin je er eindelijk iets van te begrijpen…dat dan weer wel!

Zo had ik dan nog wel een mooie bruine haan die ik Wouter noemde…naar een invalide jochie uit een boekje op school
…de naam Wouter ik had er een zwak voor zeg!

Die arme Wouter ware het niet dat die prachtige haan, bruinig gekleurd dus soms invalide was…dan kon hij niet meer lopen ineens en dan sjouwde ik het erf maar weer rond met de haan!
Tjah iemand moest het doen toch?
Volgens mij is Wouter ooit zelfs nog begraven…omdat ik zoveel om hem gaf…anders was hij zondags in de pan belandt!

We hadden ook nog een zeer mooie zwarte hen, ik vond haar de mooiste.
Op een dag zei mijn vader, kies jij maar een kip uit voor zondag (in de pan). Ik dat kippenhok in, keek rond, en dacht ‘hm welke dan?
De zwarte hen begon mij plots venijnig te pikken!!!!!! Ik zei doe die maar dan… 🙁

Ik had ook nog 2 konijnen!
Dat waren Noren…Bram en Bertram…mijn moeder noemde de kruisspin in de voortuin ook Bertram…?
Vaag!

Ik kreeg ook nog een geitje..Mekkie!

 

Zo zag Mekkie er dus uit…

Ja,… hoe kom je erop!
Als kind, bedenk je de meest logische namen gewoon…Mekkie, want Mekkie mekt!
Maar Mekkie was niet goed, Mekkie zat eerst in een hok in de gang…met gaas erop en toen we thuis kwamen stond Mekkie op mijn moeders kaptafel in de slaapkamer droogbloemen te vreten!
Mekkie viel soms gewoon voor dood neer in de tuin later…en dan moest je Mekkie optillen en op de grond gooien.
Mijn pa deed dat dan en dan kwam ze weer tot leven! Heel vreemd.
Springlevend en wel ging ze dan gewoon door met waar ze gestopt was…nml gras vreten!
Op een dag smeet ik Mekkie wel tien keer op de grond, maar Mek deed niks meer!
Mekkie was dood als een pier!
Ik mijn pa geroepen eh…pap? De geit komt niet meer tot leven, ik heb haar al tien keer de geitenworp gegeven…
Nah ging hem niet meer worden!
Geit was nu echt dood! Voor een kind best traumatisch zo van dat arme beest onder de grond en denken dat het misschien niet echt dood was oid.

Lees dit ook eens:  Een rekenwonderig kind

Het is eén of andere rare afwijking die wel eens vaker voorkomt bij geiten, wat het was geen idee?

Mijn pa had zelf een hond…kruising herder bouvier…
Anyways de arme hond had een vlooienallergie!


(Boeke was zijn naam leek veel op deze hond, maar dan iets lichter van kleur)
Vreselijk was dat continu krabben,…mijn moeder ergerde zich stuk aan die hond…krabkrabkrab!
Krabkrabkrab…grrrrrrrrrrrrrrr.
Vooral als ze boos was op pa, dan  ergerde ze zich nog meer aan die hond, die van hem was!

De hond overleed later overigens 3 maand voor mijn vader overleed.

Ik kreeg er ook één…een hond!
Een zwarte ceasar….tegenwoordig zijn ze wit maar die van mij was dus zwart!
Langharig, geweldig prachtige grote oren en eigenlijk met poten van een herdershond en dan die kop…super lief!
Photobucket
Zoiets maar dan in het zwart!

Ik was dol op mijn Herebeertje!
Haar naam werd Hera! (naar een Egyptische Godin) Eindelijk iets moois.
Ik nam haar overal mee naar toe, en als ik ging spelen met vriendjes en vriendinnetjes ging mijn hond mee!
Ik ging ook vaak rolschaatsen, dat vond ik geweldig!
Afgezien dat de lagers van de rolschaatsen vaak overhoop lagen met mij en ik een flinke smak maakte, omdat ze of stuk waren, of omdat er te weinig olie in zat!
Nieuwe kreeg je niet in die tijd…

Maar Hera kreeg al snel de functie…paard!
Mijn teugel was de riem en de hond…histe ik op met POESJESSSSSSSSSSSS..POES!
En die hond maar rennen, met mij erachteraan op de rolschaatsen!

Maar na enige tijd viel de hond op de grond, schuim op de bek…epilepsie!
Damn…ik mocht nooit meer met haar en rolschaatsen aan, haar ophissen om poezies te pakken…
de rolschaatsen hingen toen al snel op zolder…

Oh en wat sneu was…ik had duifjes dus en pa een melkbus vol kippenvoer, dat de duiven ook kregen!
Op een dag vond ik onderin de bus de duif die ik al 2 maand kwijt was…
Tjah ze gingen wel vaker die bus in- vreten natuurlijk.
Maar mijn pa had een andere zak met voer en die ging toevallig die melkbus niet in!
Dus omdat de melkbus nog net niet leeg was en ongebruikt voor een tijdje… was er een duif ingegaan die dankzij de deksel een trieste dood is gestorven, het arme diertje.
Vond het intens triest en vroeg me altijd af wie de deksel op de melkbus had gedaan..

Ook  onder een oude auto op ons erf stond er een bak  vol regenwater…en daarin een verdronken duif.
Vreselijk vond ik dat, het dier had nooit uit die bak kunnen komen.

Verder haalde ik de pieren uit de grond om te gaan vissen.
Liep ik in de sloot in de kikkerdril…lekker warmig net een zwembad met snot ben het nog niet vergeten…ieuw.

Heb ik mijn eigen hond eigenhandig gehecht met naald en draad, fles jenever van pa erbij!
Ontsmetten zei hij, ik houd de hond rustig, hecht jij maar…vakkundig met 3 draadjes hechte ik haar wond, na een aanrijding met een autoband tegen  haar bil.|
Prachtig geheeld overigens.

In Friesland is dat alles mogelijk en heel normaal.

Toch?

©AngelWings

Laat meer zien

Gerelateerde verhalen

Bekijk ook
Close
Back to top button
Close

Een Adblocker gedecteerd

Je gebruikt een adblocker, zet deze uit om de hosting van de website te ondersteunen