Korte Verhalen

Orka dames

Featured Image

Orka dames

Complete Works Of Peter Paul Rubens (Delphi Classics)

Een schitterende vrouw was ze, prachtige blonde lokken en slaapkamer ogen, waar elke man stijl van onderuit ging, als hij haar in haar lonkende ogen blikte. (En iets anders omhoog) Doch na enkele maanden medicijngebruik waren haar romige dijen uitgelopen, gelijk een pakje boter in de zon, met her en der het uiterlijk van een gegroefde sinaasappel. Haar wangen leken wel op HolleBolleGijs uit de Efteling, die ze nog kende van vroeger, toen ze als kind naar de Efteling was geweest. Haar armen leken wel vleugels, nog even en ze kon ze uitslaan en wegvliegen, wat ze ook het liefste deed, nu ze er écht niet meer uitzag. En haar kont, daar kon een olifant op dansen, desnoods een babyolifant baren, en haar buik, nee, laten we het daar vooral niet over hebben.

Uitgelebberde pannenkoek, hoewel na de zwangerschap was dat toch al nooit meer een flatscreenachtig iets. Mopperend stapte ze op de fiets met veel moeite, mens, mens, wat een pens, rijmde ze in haarzelf, terwijl ze met moeite de pedalen raakte, dankzij haar monsterlijk gegroeide dijen. Leken zelfs de pedalen verder weg te zitten. “Wat niet”, dacht ze mistroostig. Zelfs haar kruis kon ze niet langer waarnemen onder de douche, “Nou dan is het wel erg met je gesteld niet dan”? Mopperend trapte ze haar fiets een eind de hort op. Haar, haar was ook zo slap als een vaatdoek, ‘Ook dat nog, kan er ook nog wel bij”! Mompelde ze hardop. Toen ging het nog regenen ook. “Ja, ja”! “Toe maar hoor God”! “Leuk”! Als een verzopen kat kwam ze aan, de ooit zo knappe blondine, met drijfnatte haren, geloken opgezette ogen en Hollebollegijs wangen, ze kon wel janken.

 

“Ze hadden me terug mogen gooien in de zee, ben nu toch net zo’n Orka”, dacht ze. Ze moest lang wachten in de rij voor het loket, niemand scheen aandacht aan haar te schenken, ze was nu toch eenmaal een vetzak, zo dacht zij. Heerlijk negatief. Je zag mannen denken.. ‘Gets wat een dikzak‘. Ja, ja ze wist het allemaal wel. Zo waren mannen, behalve de getrouwde, die al een vrouw hadden die ook aan was gekomen, zou het een virus zijn, je zou het bijna denken. En die getrouwde mannen zeiden dan, vaak als een boer met kiespijn, “Ja hèhè, dan heb je meer om van te houden toch”!. Alsof ze zichzelf geloofden, echt waar. Loes trapte er niet meer in hoor, ze had het wel gezien, voorlopig geen seks meer aan haar lijf. Je zou toch kokhalzen, als je met jezelf naar bed moest, niet dan?Maar goed, de man achter de balie, hoorde nauwelijks wat ze zei tegen hem. Het duurde weer tijden voor ze geholpen dan wel begrepen werd. Zwaar irritant. Het lot van een orka, zo ging dat in deze keiharde wereld. Nu moest ze dan op zoek naar een man, die hield van dikke stevige mollige vette Rubens vrouwen, nou veel soeps zal het dan wel niet meer zijn.

Loes dacht aan horrorachtige wezens, met bulten en kale poddehaar biljarthoofden. Zoiets als in babyduifjes oid. Nee, dan maar ff geen vent.. Eerst maar eens zien of ze nog eens wat afviel na al die medicijnen zooi in haar lijf. Trouwens, je kon als sterke vrouw toch prima zonder vent? Immers? Het was algemeen bekend dat de komkommers in de aanbieding waren bij de supermarkt en ook waarom zo vaak. Er waren nogal veel alleenstaande opgezwollen orka’s tegenwoordig, en je moest wat nietwaar? Het leek wel een complot tegen vrouwen.

Op bepaalde leeftijd aan moeten komen, zodat de mannen weer op zoek gingen naar een jonge dame, en zodoende weer nageslacht konden bewerkstelligen. Zo dacht Loes, terwijl ze verveeld in de rij stond van loket 4. Terwijl ze even daarvoor al een lange tijd, voor loket 2 had gestaan. Zuchtend keek ze voor haar uit, droevig ergens, dat de mensen zo anders op je reageerden, als je aangekomen was. Ze at nooit patat ofzo, maar als ze nu toevallig iets wilde eten, en dat had naam als dikmaker, kon ze het echt niet op straat verorberen, want dan kreeg ze meteen verwijtende blikken naar haar toe geslingerd, zo van; “Zie je nu wel”!

Lees dit ook eens:  Man vrouw vice versa

Weer een papzak die zich tegoed deed aan dikmakende ijsco’s met slagroom, nou mocht ze ook één keer per jaar een ijsje nemen met slagroom? Nee, het mocht niet meer!

Ze staarde in de verte, met een wazige blik in haar bedroom ogen. Keihard, zo was de waarheid nu eenmaal. Geen ijsco’s met slagroom, geen kroketje, als je iets teveel vet aan je lichaam had, foei! Loes keek achterom en zag verlangend hoe een vrouw gekleed in een gitzwarte chador achteraan in de rij sloot. Dat was toch verdomd handig zeg! Bad hair day, je trok je laken aan en gaan met die banaan. Loes zag het voor zich, zou ze straks eens vragen aan die vrouw, waar ze die dingen kon kopen. Je wist niet waar het goed voor was, desnoods om een ijsje te kopen, eventueel met slagroom.

Na veel haken en ogen en lang gewacht te hebben, was ze dan uiteindelijk klaar om te gaan, meneer Dijkslag achter de balie had niet erg zijn best gedaan voor haar, de Orka Loes liep langs de vrouw met de chador en keek haar aan, althans dat dacht zij, ze zag een stukje gaas voor de ogen, waarachter iets opblonk. “Euh hallo”? “Mag ik u iets vragen”?

De vrouw zei niks en draaide zich om, ‘oké dan niet‘, dacht Loes en buiten stapte ze weer met moeite op de fiets, en uiteraard, zul je net zien, ontstond er weer een mega hoosbui.Regen, regen en nog eens regen, om haar humeur te benadrukken, hoe wreed toch. De dag erna las Loes, toch vol leedvermaak, in de krant hoe een man vermomd met chador een bank had beroofd in de binnenstad, het zou haar toch niets verbazen als dat dezelfde was die zij gisteren had gezien. Enkele maanden later, na veel vermoeiende sporten en diëten, was Loes weer de seksbom als altijd, ze hoorde er weer helemaal bij en op straat kon ze weer gewoon zonder probleem een ijsje eten, mannen kickten er duidelijk op, als ze zagen hoe zij met haar tongpuntje aan het ijsje likte. Hoe zij met haar strakke bips op de fiets stapte en meneer Dijkslag leek haar niet eens meer te herkennen, als ze weer eens voor zijn balie stond, hij was zeer behulpzaam nml.

Vriendelijker dan ooit tevoren, en hoe dan ook, iedereen was liever tegen haar, liever dan tegen een Orka. De komkommers liet ze ook maar links liggen in de supermarkt, ze had nu mannelijke aandacht genoeg. Toch keek ze nu vol medelijden naar elke Orka die een komkommertje of twee meepakte voor het weekend. En oké het kon zijn dat het echt voor één of andere salade was, maar geloven dat doen we alleen in de kerk, dacht Loes dan.

Laat meer zien

Gerelateerde verhalen

Bekijk ook
Close
Back to top button
Close

Een Adblocker gedecteerd

Je gebruikt een adblocker, zet deze uit om de hosting van de website te ondersteunen