Wat moest hij nu…? Kort verhaal over Rutte
Hij keek uit het raam van het torentje.
Beneden liepen allemaal mensen af en aan. Een grote zwarte BMW leverde een minister af. Nerveus greep hij naar zijn hoofd, zijn vingers raakten verstrikt in zijn toupetje. Hé, verdorie. Hij duwde het kleinood weer op zijn plek.
In de weerspiegeling van het glas, zag hij dat het weer goed zat. Hoe moest hij dit nu oplossen? Hij schonk een glas wiskey in en klokte deze in één keer achtover. Zo dat zou hem vast helpen, om een beslissing te nemen. Hij wist alles altijd beter en men had hem gekozen immers. Men moest wel van hem houden, daar was hij van overtuigd.
Hij las geen facebook reacties of reacties van de burgers op nieuwsartikelen via internet. Daar had hij helemaal geen tijd voor zelfs.
Hij geloofde écht dat men van hem hield, hoe konden de burgers hem zo verraden? Dit had hij nooit verwacht.
Hij voelde zich lichtelijk depressief. Hij had alles onder controle gehad immers. Hij was zelfs voorzitter van de Europese Unie!
Hij was niet zomaar gekozen. Hij was gewoon de beste leider sinds de tweede wereldoorlog.
Hoe kon men hem zo laten vallen, het volk wist nu toch wel dat hij met zijn mond vol tanden uitleg moest gaan geven aan de Europese Unie?
Binnenkort moest hij zich verantwoorden, het huilen stond hem nader dan het lachen en dat was voor het eerst sinds hij premier van Nederland was.
Alles had hij weggelachen, want hij was de premier! Hij!
Elke dag stond hij sinds zijn premierschap, op met zijn glimlach en ging er weer mee naar bed. Hij was zo gelukkig geweest al die jaren.
Hij had het toch goed gedaan immers? Al zijn vrienden waren blij, al hun zakenpartners idem!
Hoe kon dit zo mislopen, het ging toch allemaal goed?
Hij kwam zelfs op de koffie bij Obama! Notabene! Hij!
Wie had dat ooit gedacht toen hij op school zat. Niemand.
Wat voelde hij zich genaaid door het Nederlandse volk.
Nederlanders waren klagers en die paar voedselbanken, zoveel waren het er niet eens, ze moesten eens niet zo klagen! En die paar vluchtelingen? Waarom niet, ze moesten toch ergens heen!? Dat gezeur! En ziektekosten, ze kregen vaak een flink deel vergoed!? Wat was het probleem. En de werkelozen die zg te weinig geld zouden krijgen, ze mochten blij zijn dat ze geld kregen zeg.
En als ze 50 euro per week overhielden om van te leven, nou dan gingen ze toch naar de Lidl, lekker goedkoop. Dat kon prima.
De bejaarden ach, hun kinderen, de buren, iedereen kon hen best helpen hoor, er zaten vast wat werkelozen tussen in de wijk die gratis even een beetje hulp konden verlenen. Niets voor niets dat zei zijn overgrootvader ook altijd. Zo was hij zelf ook opgevoed. En de beurs voor studenten? Pff ze gingen allemaal studeren tegenwoordig, dat kon toch ook niet. Niet iedereen kon in hoge posities komen, zoveel banen waren daar ook alweer niet in, natuurlijk.
Nee de rijken hadden de beste kansen op hoge posities en de rest, kon best MBO gaan doen. Die hadden ze ook nodig nml. Nu waren ze zo arrogant geworden dat ze geen banen onder hun niveau wilden doen. Kom nou.
Nee, dat hadden ze allemaal goed geregeld.
En de Oekraïne, hoe ging hij hen dit uitleggen in vredesnaam? Hij had het hen toch al beloofd immers. Straks werd hij omgelegd door het één of het ander uit zo’n landje, dat kon zomaar gebeuren namelijk als je een belofte verbrak.
Het zweet brak hem alweer uit. En hoe moest hij Obama uitleggen dat zijn weddenschap verloren was, nu ging de oorlog met de Russen weer niet door!
Verdomme, weer een kapitaal aan wapens dat niet gebruikt ging worden.
Nee, Obama zou hem zeker op het matje roepen, waarom hij zijn burgers niet onder de duim had enzo.
Hij wist het ook niet, hij had toch zo gehoopt dat men Ja zou stemmen.
Misschien moesten ze internet maar eens gaan verbieden!
Hij voelde alweer pijnscheuten in zijn darmen opkomen. Maar snel weer naar het kleine kamertje, daar zat hij nu al een week bijna de hele dag.
Misschien moest hij net doen alsof het niet gebeurd was dat hele referendum.
En dan zou er misschien opstand komen, nou dan ging hij op vakantie met zijn ouders naar een lekker warm land, heel ver weg.
En als men dan in opstand kwam konden ze alsnog een burgeroorlog veroorzaken door slechte verhalen te vertellen over de vluchtelingen, en dan zouden ze stiekem de Oekraïne toestemming verlenen en daarna de oorlog met die veels te slimme Poetin.
Ook weer zo iemand, die net als hij dacht dat iedereen van hem hield. Nou hij niet! Geen één keer dat hij van zo iemand kon houden. En misschien hielden de mensen in Rusland echt van hun Poetin? Hij wist het eigenlijk niet eens. Maar jeetje hij moest nu toch rennen, zijn darmen rammelden aan alle kanten…
Hoe moest hij dit toch oplossen in vredesnaam.
…
Angel-Wings
