Indiase liefde?
De Indiase dame keek hem aan, de venter die aan de deur kwam om zijn waar te verkopen.
Prachtige waar stalde hij voor haar uit.
Zijn ogen waren lichtbruin en leken op die van een tijger.
Zuchtend bekeek mevrouw Salmas de prachtige zijden doeken, de goudkleurige theekannen, en de sieraden van opzichtig nepgoud.
Ze streelde met haar goudbruine handen over de sarongs, haar lange goedverzorgde nagels gelakt met donkerrode lak.
Haar glimmende zwarte haarvlecht viel over haar schouder, met het puntje in haar diepe spelonk van haar boezem.
Een zweetdruppeltje gleed daartussendoor.
De venter zag het alles aan met zijn gloeiende ogen.
Zijn mond viel een beetje open.
Zweet parelde op zijn voorhoofd, terwijl hij even wegkeek.
Het was heet die dag, enorm heet, zoals het in India kan zijn. De vogels kwetterden rondom hen.
Mevrouw Salmas keek de venter eens aan, en ze nam blikken waar die zij niet voor mogelijk had gehouden.
Hij was nog jong, en dan zulke blikken?
Naar haar, een oudere dame op leeftijd? Ze kon het niet geloven! Maar zijn blikken waren hot!
Hij was misschien verliefd op haar.
Ze sprak hem aan over zijn waren en ze zag zijn mond bewegen, zonder een woord te zeggen.
Ze zag hem blozen..wegkijken…
Haar hart maakte sprongetjes, die het al jaren niet gemaakt had. De zon scheen heet over hun hoofden die beiden iets dachten, maar niet uitspraken.
Mevrouw Salmas kocht 2 sarongs en wat nepgouden sieraden.
Terwijl ze hem betaalde raakten haar vingers zijn handen aan. Een schok golfde door de lucht.
Dacht zij.
Hij trok zijn handen terug als werd hij door de bliksem getroffen.
Het was zo heet die dag.
Het zweet droop hem over zijn rug.
Eindelijk sloot ze de deur.
De venter liep snel weg met zijn kar, de rillingen liepen hem over zijn rug.
Brr die oude vrouwen ook altijd.
Op haar bovenlip had de vrouw een enorme moedervlek, vol minachting had hij ernaar gekeken.
Op haar kin zat wat zwart haar, misselijk had hij zich afgewend.
Haar tanden hadden aanslag gehad, hij kon het niet langer aanzien. Haar borsten hadden een valei laten zien aan rimpelige huid, met schaduwen die hem beangstigden.
En ze dacht vast dat hij haar leuk vond, ze raakte zijn vingers aan toen ze hem betaalde.
Die vieze oude vrouw!
Wat dacht ze wel niet wie zij was?
En zo ging de venter langs de deuren in de wetenschap dat al die oudere dames op hem vielen, hem wilden en hij hen niet.
Hij wilde nooit een vrouw, want hij zag genoeg elke dag, hoe zij aftakelden.
Hoe intens lelijk zij werden op den duur.
Hij begreep maar niet hoe zoveel vrouwen hem wilden.
Mevrouw Salman hing nog even tegen haar voordeur aan in gelukzaligheid. Het weten dat hij haar aantrekkelijk had gevonden. Een man met zulke gulzige ogen, had zij nog nooit gezien.
De venter wist niets van zijn broeierige blikken, die vrouwen het idee gaf dat hij op ze viel, en de vrouw wist niets van de walging van deze man.
Toch maakt de venter zo dagelijks vele vrouwen gelukkig zonder het te weten.
©AngelWings
