Eenden oppas
Eenden oppas
Mijn oom en tante ging met hun gezin geweldig op vakantie, of iemand wilde oppassen op hun eendenspul in de tuin.
Natuurlijk!
Mijn moeder zou dat wel even regelen samen met mij, en de post doornemen.
Prima geregeld. In de tuin was een afscheiding met enkele eenden en een kleine vijver.
Het was een prachtig huis, dat is het nu nog.
Met een tweetal schommels en een zandbak en een prachtig tuinhuisje met een verdieping.
We speelden ons werkelijk suf als we daar op visite waren en alle kinderen kwamen er dolgraag spelen altijd.
Ze hadden ook heel veel lego.
Het was er altijd heel gezellig.
Nu was er een broedende eend op een nest met eieren.
Nu doen eenden wel eens lullig ofzo en soms willen ze niet meer.
Dus we komen aan bij de eenden bende en zien dat er niets meer op het nest eieren broed.
De eitjes zijn ijskoud inmiddels.
Verstoring in tha garden van het een of ander kan oorzaak zijn geweest.
Maar een telefoongesprekje leverde inderdaad op dat het nest verloren was gegaan helaas.
Nu dat liet ik niet gebeuren!
Kom nou zeg, die eieren waren misschien nog maar pas koud geworden.
Ik nam de eitjes mee in het speelhuis, en legde ze in een doekje met wat takjes en gevonden veertjes.
Ik blies ze warm… Mijn handen eromheen in de hoop dat de eendjes het nog zouden gaan redden.
Mijn moeder was bezig in het huis met stofzuigen e.d. want de familie zou al gauw thuiskomen en dan maak je de boel weer even netjes bij thuiskomst.
Ondertussen was na een uur mijn kindergeduld enorm op in dat kleine tuinhuisje voor kids en ik dacht, als het eendje niet uit het ei komt dan halen we het er toch uit?
Zo haalde ik een dood en al volmaakt volgroeid eendenkuikentje uit het ei.
Och arme diertje, het had vast honger, ik zocht wat te eten voor het beestje, misschien kwam het dan wel bij?
Een wormpje zowaar, en een grassprietje, ik duwde het zo door het minisnaveltje…hups, het lukte niet erg maar, spitvondig als altijd, vond ik een kleine takje en duwde uiterst voorzichtig het eendje wat te eten in zijn bekje.
Het ging hem niet meer worden, ik moest ook al naar huis, hoorde ik mijn moeder roepen.
Ze kwam kijken wat ik deed, wat ben je toch een raar kind, zei ze goedig toen ze zag wat ik deed.
Dat kan toch niet die eendjes zijn al dood in het ei, zei ze, maar ik heb ze gewarmd en eten gegeven en toch ze doen het niet mama?
Nee dat klopt…ik leg dat later wel uit, nu je handen wassen.
Vol spijt moest ik ze alleen laten,…mijn moeder heeft ze begraven in de tuin.
©AngelWings
