De boer die…
Sneeuw zat in de lucht.
Harm voelde het al aan zijn klompen…hij schuifelde wat rond op zijn erf.
En zijn koeien loeiden wat onrustig de hond krabte wat in zijn vacht en de boerderijkatten, lagen flink te slapen in het hooi.
Sinds zijn vrouw Janna was overleden, had Harm er niet zoveel zin meer aan.
Zijn leven bestond uit zijn dieren voederen en zijn huishouden doen en melken.
Verder, ach wat deed alles nog terzake?
Het leek of hij gestorven was van binnen.
De sneeuw was hem welkom. De kou om zijn ziel, zijn lichaam. Ach toen hij haar begroef was het ook zo koud immers.
Toen bevroor ook zijn ziel.
Zijn gehele wezen, op slag bevroren toen ze haar kist ter aarde lieten.
En hij in de berg opgegraven zand, een handvol op haar kist liet nederdalen.
Ja, toen bevroor ook zijn hart en ziel.
De pijn diep in hem, was te heftig om te ervaren,..hij kon dat nog lang niet aan.
Maar die ene hand vol zand
die neerplofte op haar kist, haar lijf, lichaam dat hij zo liefhad ja toen.
Toen ging zijn ziel ter hel, zijn alles was plots verdwenen.
Hij had geen gevoel of emotie meer…hij wist wel dat hij de liefde had mogen ervaren maar om haar na 10 jaar weer te moeten verliezen?
Zelfs het kind dat zij droeg, moest hij afstaan aan een Godheid ergens.
Nee Harm had geen gevoel meer over, geen traan!
En niets deed er nog toe…inmiddels…5 jaar later!
De automatische piloot, had hem overgenomen, het huis was nog net als toen Janna er nog was.
Ja hij veranderde er niets aan.
Zijn dieren daar was hij goed voor.Altijd.
Zelf dommelde hij maar wat aan.
Sufte hij maar wat voort.
De familie liet hem links liggen, want ach ze hadden het immers zo druk met zichzelf.
Zo ging dat in deze wereld tegenwoordig.
En Harm kon het ook niets meer schelen.
Bes een koe
op leeftijd hoeste nogal stevig.
Ze was er niet zo best aan toe dat wist Harm wel.
Hij bukte wat bij haar neer en streelde haar nek.
Bes kom oudje!
Mompelde hij wat.
De wolkjes kwamen uit zijn mond, het was erg koud inmiddels.
De stallamp flikkerde.
Harm zag opeens het schouwspel weer voor zich hoe zijn lieve Janna dit kalf
ooit ter wereld had gebracht.
Hoe zij met haar blote handen de kop van het kalf in haar handen nam en hem stralend tegemoet lachte.
Oh ja…haar stralende lach, hij miste haar zo!
En nu was Bes ziek in feite ten einde.
Hij wist het.
Voelde het en toch..ergens was er een koude wind die om zijn benen woei.
Plots besefte hij, dat het die dag haar verjaardag was zelfs!
Hij was het totaal vergeten in de loop der jaren, zou Bes ook gaan hemelen die nacht?
Harm trok zijn jas dichter om zich heen, de adem van de koeiendieren maakten hem wel warm maar niet warm genoeg.
Bes kuchte en haar logge lijf ging heftig op en neer.
harm streelde haar hals weer en keek in haar koeienogen.
Oh Bes!
Oh Bes wordt toch beter meid!
Mompelde hij zacht voor zich uit. De dood daar had hij niets mee, dat was iets ongrijpbaars.
Hij zag de vacht van het dier, zacht dof, in het stal licht, haar bek, vochtig, en haar grote ogen angstig, net als de ogen van zijn Janna!
Toen ze heenging…hij zou het nooit vergeten!
Toen ze zijn hand greep aan haar ziekbed. Oh Harm!
Ik ga dood!?
De angst die zij toen voelde, voelde hij met haar mee, hij wilde haar niet verliezen en toch!
En toch ging ze heen van hem, en vouwde hij haar oogleden neder.
Toen de laatste adem haar overkwam, en hij zijn hart verloor voor altijd!
Janna!
Hij riep haar naam in de stal die nacht, die koude winternacht, met een zieke koe, een koe die als kalf ter wereld kwam dankzij zijn Janna!
Na enkele uren werd Harm wakker, versuft streek hij eens over zijn ogen, wazig was het beeld dat voor hem verscheen.
Het leek wel of er mist was in zijn stal.
Hij stak zijn hand uit in een poging tot zichzelf en zijn omgeving te komen!
En hij voelde een zachte huid, een blanke huid, heupen zo zacht, en borsten, oh Janna kreunde Harm uit.
Janna..hij zag haar voor zich, haar mooie bruine ogen, oh Janna!
Je bent teruggekomen! Voor mij verzuchtte hij diep!
Hij keek in haar ogen en kuste haar, warmte vocht en zachtheid kwam hem tegemoet uit haar mond, oh zo warm, zo vochtig en zacht, oh Janna!
Kreunde Harm weer.
Hij streelde haar borsten zo warm en zacht zo…zo…Janna!
Oh ja Janna!
Hij opende zijn broek, ritste hem open en lag naakt in het stro.
Oh Janna! Hoe kan het toch dat je terug kwam bij mij?
Ja Janna!
OH JA!
Hij verzuchtte diep zijn genoegens en verlangens…Janna voor hem.
Haar blote lichaam, warm en levendig.
Hij wilde niet langer begrijpen waarom, en hoe of wat.
Wat deed het er nog toe?
Immers?
Nee zijn Janna zijn lieve lieve Janna was terug!
Bij Hem!
Oh ja Janna….Hij duwde zijn geslacht tegen haar warme mond.
Oh ja Janna!
Hitte ontelbare warme hitte, verwarmde zijn geslacht en uiteindelijk ook zijn ziel!
Hij had het gevoel weer te leven.
Alles leek een waas van mist maar wat hij ook ervoer het was goed.
Oh ja..hij duwde zijn geslacht weg van haar warme mond.
Hij duwde haar opzij!
Oh ja hij duwde haar op zij net als ooit.
En toen nam hij haar van linkszij!
Oh ja Goddelijk was zij, zijn vrouw…zij zijn droom!
Oh ja Goddelijk, hij nam haar heet en warm en vochtig, ze sprak niet tegen hem maar hij zag haar zo duidelijk!
Zo mooi ze was, zo warm….Oh Janna!
Stiet hij uit toen hij kwam.
Oh Janna!!!!!!!!!!!!!
Twee dagen later vonden de buren hem, met zijn ontblote geslacht tegen de kont van de koe aan, Bes de koe leefde niet meer, maar ook Harm de boer had zijn laatste adem uitgeblazen.
Het is toch wat schudden zij hun hoofd.
Dat hij met zijn koeien..nee dat wilden zij niet weten, ze hebben het ook nooit verder verteld.
Het waren aardige buren nml.
AngelWings
