Marcus
Marcus
Lang geleden in een binnenstad zat op een bovenverdieping, van een oud pand, Marcus de boekhouder, lekker te lurken aan zijn pijp, boven zijn paperassen.
Genietend en mijmerend keek hij uit over de stad, 4 hoog, zag hij de kerktoren in de verte, de zon die scheen en de vogels die in kringen rondom de toren vlogen. Uitgerookt, had hij de onhebbelijke gewoonte om zijn pijp uit te kloppen uit zijn raam, zodat het naar beneden op de grond viel. Dat dacht hij tenminste. Maar al sinds jaar en dag werd het dorpje geplaagd, door vreemde branden. De huifkar van boer Klaassens was in de brand gevlogen terwijl hij enkel door de stad was gereden. De haardos van Freule Van Roosenburg had ook vlam gevat, waardoor zij langere tijd een pruik had moeten dragen, ook zij was gewoon door de stad gewandeld en had ineens een flinke vlam gevat op haar hoofd.
De hondenkar van Kees de petroleum man, was ook in vlammen opgegaan, gelukkig was de hond er onder weg getrokken en gered! Maar toch, men vroeg zich af waar dit alles door ontstaan was. Zelfs de oude vrouw onderaan de heuvelse berg, was verbrand op het dorpspleintje omdat men haar ervan verdacht hekserij te bedrijven. Niemand wist, dat het antwoord zo simpel lag, in dat pand op de vierde verdieping en Marcus, was zich al helemaal niet bewust van de consternatie die hij veroorzaakte.
Gelukkig stopte hij op een dag met pijproken en zo kwam het dat er geen vreemde brandjes meer ontstonden, vreemde is wel dat de dader vrijkwam zonder ooit verdacht te zijn geweest.
Maar zo ging dat in die dagen. En zeg nu zelf, ook nu kijkt er nauwelijks nog iemand naar boven.
